کاربرد مقیاس های تحلیلی و کلی نگر در ارزشیابی مهارت مقاله نویسی فراگیران ایرانی زبان انگلیسی

چکیده کاربرد مقیاس های تحلیلی و کلی نگر در ارزشیابی مهارت مقاله نویسی فراگیران ایرانی زبان انگلیسی به کوشش مریم آذریان هدف از انجام این پژوهش بررسی کاربرد مقیاس های تحلیلی و کلی نگر در ارزشیابی مهارت مقاله نویسی فراگیران (پسر و دختر) ایرانی زبان انگلیسی بوده است. شرکت کنندگان در تحقیق 66 زبان آموز در دسترس سال چهارم زبان انگلیسی در دو کلاس بودند که به طور تصادفی در معرض یکی از روش های نمره گذاری قرار گرفتند. داده های لازم از تکالیف شرکت کنندگان در طول 7 جلسه از کلاس های درس مقاله نویسی آن ها گردآوری شد. در یکی از کلاس ها تکالیف به صورت تحلیلی مورد ارزشیابی قرارگرفت و در دیگری به صورت کلی نگر نمره داده شد. سپس داده ها به لحاظ کمی مورد بررسی قرار گرفت بدین ترتیب که ابتدا همبستگی بین عناصر گوناگون در روش تحلیلی (محتوا، سازمان دهی، دستور زبان، واژگان و مکانیسم نگارش) بررسی شد و سپس نقش این عناصر در نمره ترکیبی کلی مورد بررسی قرار گرفت تا از این طریق قوی ترین پیش بینی کننده نمره کلی پیدا شود. به علاوه، این پژوهش به بررسی این پرسش ها پرداخت که آیا تفاوتی بین میانگین نمرات نگارش و نیز نمرات پیشرفت توانایی نگارش دو گروه پسران و دختران در اثر استفاده از دو روش نمره گذاری تحلیلی و کلی نگر وجود داشته است. نتایج تحلیل های همبستگی نشان داد که در میان عناصر تشکیل دهنده مقیاس تحلیلی، محتوا بیشتر با سازمان دهی و دستور زبان بیشتر با واژگان و مکانیسم نگارش همبستگی داشت اما همبستگی قابل توجهی بین عناصر دیگر وجود نداشت. نتایج رگرسیون چند گانه ای که براساس نمرات آخرین تکلیف (پس آزمون) اجرا شد هم چنین نشان داد که دستور زبان قوی ترین پیش بینی کننده نمره کلی بود. نتایج تحلیل واریانس های دو سویه ای که براساس نمرات استاندارد پیش آزمون و پس آزمون و نمرات پیشرفت شرکت کنندگان دو گروه اجرا شد نشان داد که تفاوت معنی داری که در نتیجه استفاده از دو روش نمره گذاری تحلیلی و کلی نگر باشد میان میانگین نمرات پسران و دختران و نیز نمرات پیشرفت آنان وجود نداشته است.