بررسی رابطه آموزش ترغیبی با خلاقیت ویادگیری خودتنظیمی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه آموزش ترغیبی با خلاقیت و یادگیری خود تنظیمی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی منطقه 10 آموزش وپرورش شهر تهران در سال تحصیلی 93-1392بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، 210 دانش آموز از دبستان های دخترانه موجود در منطقه10به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق شامل الف) پرسشنامه آموزش ترغیبی(آموس، اسمیت و پورکی، 2004) ، ب) آزمون خلاقیت تورنس فرم b(1974) و ج) پرسشنامه یادگیری خود تنظیمی پینتریچ و دی گروت (1990) بودند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد: (الف) بین مولفه های آموزش ترغیبی وخلاقیت رابطه معنی داری وجود دارد؛ (ب) بین مولفه های آموزش ترغیبی ویادگیری خود تنظیمی رابطه معنی داری وجود دارد؛ (ج) بین خلاقیت و یادگیری خود-تنظیمی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.کلید واژه: آموزش ترغیبی، خلاقیت، یادگیری خود تنظیمی بنابراین، توجه و پژوهش درباره عناصر گوناگون آموزشی و نقش آنها در پرورش نیروی خلاقیت دانش آموزان، از اهمیت خاصی برخوردار است. در میان عناصر و عوامل موثر آموزشی، معلمان در این زمینه نقش کلیدی ایفا می کنند. اگر به معلمان، ساختار آموزشی مناسبی ارائه گردد، قادر خواهند بود، با وجود موانع جدی، از جمله برنامه های درسی قالبی و بسته بندی شده، رویکردی خلاق را جانشین شیوه های آموزشی قبلی خویش سازند. در نتیجه پرداختن به موضوع آموزش ترغیبی و خلاقیت و یادگیری خود تنظیمی و پژوهش های مربوط به آن در سطح مدارس نه تنها منطقی که امری ضروری به نظر می رسد. ?