بررسی تاثیر متابولیکی هیپوکسی بر تولید اینترلوکین10 توسط سلول های تک هسته ایی خون محیطی القا شده با سکرتوم سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از سلول های بنیادی مغز استخوان

مبانی تئوری: سلول های بنیادی مزانشیمی (mscs) به عنوان یکی از کاندیدای مهم در سلول درمانی انواع بیماری ها به شمار می روند. مطالعات اخیر نشان داده است که این سلول ها پس از پیوند می توانند از طریق اثرات پاراکراینی باعث بهبودی بافت آسیب دیده شوند. بنابراین استفاده از محیط رویی حاصل از کشت این نوع سلول ها می تواند یک جایگزین مناسب برای پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی باشد. سلول های بنیادی مزانشیمی که در درمان استفاده می شوند معمولا از مغز استخوان جدا می شوند.اخیراً نشان داده شده که اضافه کردن محیط رویی حاصل از کشت سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان تحت شرایط نورموکسی به کشت سلولی سلول های تک هسته ای خون محیطی می تواند باعث افزایش ترشح il-10 توسط این سلول ها شود و به عنوان یک مدل in vitro برای بررسی اثرات ضد التهابی سلول های بنیادی مزانشیمی استفاده شود. علاوه بر این برخی مطالعات حاکی از آن است که محیط رویی به دست آمده از کشت سلول های بنیادی مزانشیمی در شرایط هیپوکسی نسبت به محیط رویی تهیه شده در شرایط نرمال اثرات درمانی بیشتری دارد. روش تحقیق: mscها از مغز استخوان انسان جداسازی و پس از اطمینان از هویت آنها با استفادهاز تمایز in vitro به آدیپوسیت و استئوبلاست، کشت وپاساژ داده شدند،تا به تعداد مناسب جهت سکرتوم گیری برسند، سپس محیط مخصوص سکرتوم گیری بر روی آن ها ریخته و پس از 24 ، 48 و 72 ساعت کشت در شرایط هیپوکسی(1%اکسیژن) محیط های رویی حاصل جمع آوری شده و با اولترافیلتراسیون تغلیظ شدند. سپس سلول های تک هسته ایی خون محیطی((pbmnc از نمونه های خونی با روش سانتریفیوژ گرادیان غلظت با استفاده از فایکول جداسازی و در حضور و عدم حضور محیط رویی، پلیت گذاری شدند و در آخر با استفاده از الایزا میزان اینترلوکین10 ترشح شده از این سلول ها در شرایط نورموکسی و هیپوکسی اندازه گیری و مورد مقایسه قرار گرفتند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اولا سکرتوم سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از مغز استخوان نسبت به محیط کشت فاقد سلول به عنوان گروه کنترل منفی پتانسیل القای ترشح اینترلوکین 10 را به عنوان شاخص ایمونومدولاسیون دارد. ثانیا شرایط هیپوکسی (1 درصد اکسیژن) اثرات ایمونومدولاتوری سکرتوم این سلول ها را نسبت به نورموکسی (20% اکسیژن)کاهش می دهد. ثالثا اینترلوکین-10 به عنوان یک سایتوکین ضد التهاب در سکرتوم سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از مغز استخوان چه در شرایط نورموکسی و چه هیپوکسی وجود ندارد.