خانه فرهنگ و هنر غرب تهران ( با رویکرد پایداری اجتماعی )

اگرچه بنظر میرسد مفهوم پایداری بر نقش مقابل محیط و منابع طبیعی متمرکز می شود، لیکن تنها محدود به پاره ای نگرانی های بیوفیزیکی متکی باشد.پایداری محدوده ای جدل انگیز و استدلالی است که شامل جنبه های اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی می گردد. بر اساس تعریف پایداری، پایداری فرآیندی است محلی، آگاهانه، مشارکتی و تعادل جو که بر مبنای موازنه اکولوژیکی و عدم انتقال مشکلات صورت میگیرد. مسئله مهم و چالش برانگیزی که معماری پایدار نیز بعنوان یکی از پیشتازان عرصه توسعه پایدار، بعلت بی توجهی دوران مدرن به مسائل مربوط به انسان تا حد زیادی درگیر آن است، پایداری اجتماعی و نهادی است. اهمیت مشارکت اجتماعی در نیل به اهداف معماری پایدار است. این اصل نه تنها بعنوان یکی از اولویتهای پایداری نهادی بلکه بعنوان یک راهبرد در دستیابی به اهداف دیگر ابعاد پایداری نیز قابل تأمل است. هدف معماری و شهرسازی در این حیطه می باید در جهت تقویت مشارکت اجتماعی در بین دلبستگی به مکان یا حس مکان را ارتقاء بخشیده و تعاملات مثبت را تقویت کنند. دراین پژوهش فرآیند پیش ارزیابی و همچنین شبیه سازی فضاها از ساخت و بهره برداری و همچنین ارزیابی پس از بهره برداری بعنوان یکی از راهکارهای موثر در جهت سنجش میزان ترغیب کنندگی در ایجاد مشارکت اجتماعی در کاربران مورد استفاده قرار گرفته و جمع بندی اطلاعات منتج به حصول احکام طراحی برای خانه فرهنگ یا سرای محله در یک بافت شهری شده است.کاربران فضا و شهروندان شکل گیرد. لذا توجه به نظرات و دیدگاههای تک تک افراد بعنوان کاربر، امری اجتناب ناپذیر است. بدیهی است که در اکثر مواقع، جمع آوری تمام آرا امکان پذیر نیست اما با بکارگیری اصول رفتاری، طراحی اجتماعی، روانشناسی محیطی بعنوان اصلی مشترک برای تمام کاربران می تواند به معماران و طراحان شهری یاری رساند تا بتوانند