بررسی تطبیقی عشق و عرفان در اندیشه های سهراب سپهری و حافظ

چکیده حافظ عصاره ی عاشقانه های سعدی و عارفانه های مولوی است ، بنابراین شعر او یکی از منابع مهم بن مایه های فکری شاعران وگویندگان بعد از خود است . سهراب سپهری یکی از میراث داران اندیشه وفکر حافظ است. سپهری قرن چهاردهم همانند حافظ قرن هشتم تک‏سوار عرصه عشق و عرفان است که آبشخور فکری خود را در بسیاری مواقع از حافظ می گیرد. اندیشه های عاشقانه وعارفانه مضامین مشترکی است که در اشعار این دو شاعر از پس فاصله‏های زمانی جلوه‏های گوناگونی یافته است. هر یک از این دو شاعر این مضامین را با زبان خاص خود و با توجه به شرایط حاکم بر فضای ادبی و اجتماعی عصر خویش بیان نموده‏اند؛ به طوری که گویی جهان‏بینی خاص و در عین حال یکسانی را با زبان و اصطلاحات جداگانه و ویژه‏ای توصیف می‏کنند.