تبیین شاخصهای تأثیرگذار در طراحی کالبدی بافت منطقه مرکزی اصفهان بر مبنای رویکرد کربن صفر

استفاده بیرویه از منابع و سوختهای فسیلی، مشکلات زیست محیطی زیادی را به وجود آورده است و مناطق شهری،اصلیترین عوامل بروز این مشکلات هستند. بنابراین فرآیند طراحی شهری باید بهگونهای برنامه-ریزی شود که همواره بنمایههای کاهش مصرف انرژی، استفاده از انرژیهای پاک و در نتیجه کاهش انتشار کربن و ارتقای کیفیت محیط زیست شهری را به همراه داشته باشد.در این تحقیق، نحوه کاهش مصرف این نوع انرژی در یک بافت شهری و شاخص های آن ارائه گردیده است تا با استفاده از این شاخص ها، محدوده مطالعاتی (بافت محله صائب) از نظر وضعیت تولید کربن مورد ارزیابی قرار گیرد. در نهایت نیز با استفاده از ارزیابی انجام شده، راهنمای طراحی برای بهبود وضعیت هر یک از شاخص ها در بافت ارائه شده است.