تبیین علل مهاجرت درون شهری به منطقه 8 تهران

محدوده ی مورد مطالعه (بافت قدیم تهران پارس) در ناحیه ی یک منطقه ی 8 شهرداری تهران با وسعتی معادل 5/1567137 مترمربع (71/156 هکتار) در شرق تهران واقع شده است. منطقه ی 8 در شرق تهران، واقع و مساحت آن، 4/12 کیلومترمربع می باشد و با مناطق 4 در شمال، 7 در غرب و 13 در جنوب همسایه می باشد. علت انتخاب این بافت، صرفاً به دلیل متناسب بودن آن با موضوع مورد بررسی است که به سهولت، نشانگر پیامدهای اجتماعی - فضایی ناشی از هجوم جمعیت از سایر نقاط شهر به یک نقطه می باشد؛ از این رو، اطلاعات ارایه شده ی زیر، مبتنی بر جمع آوری وتحلیل اطلاعات میدانی است که از مصاحبه و پرسشگری بدست آمده است. بررسی و تحلیل تراکم ناخالص هر بلوک در محدوده ی مورد مطالعه نشانگر تأثیرات آن، عمدتاً بصورت منفی می باشد. افزایش تراکم ناشی از مهاجرت بیش از حد به این منطقه، باعث ایجاد مشکلات عدیده ای، چه از نظر خدمات رسانی (کمبود خدمات مورد نیاز) و چه از نظر اجتماعی (افزایش مشکلات اجتماعی نظیر فساد، بزهکاری، بی حجابی و …) و چه از نظر اقتصادی (افزایش مشکلات اقتصادی مثل افزایش میزان اجاره بهای منزل، افزایش بیش از حد قیمت اجناس و …) شده است. در حالی که، نزدیک به 70 درصد جامعه ی نمونه اعلام نموده اند که قبل از آمدن به تهران پارس، از منطقه شناخت داشته اند؛ اما این امر، در ردّ جابه جایی های درون شهری در شهر تهران، به تبعیت از نظریه ی اکولوژی اجتماعی شهر، در صورت داشتن اطلاعات از وضعیت اجتماعی شهر نمی باشد؛ در حالی که، آنچه در شهر تهران، تعیین کننده ی سمت و سوی فعلی این جابه جایی هاست، قیمت زمین، مسکن و اجاره بها می باشد. این امر نیز در تعیین وضعیت اقتصادی و اجتماعی مناطق مختلف شهر موثر واقع شده است. بدین معنی که تصور ذهنی از وضعیت اقتصادی و فرهنگی منطقه ای بر مبنای قیمت زمین و مسکن در آنجا می باشد. اینچنین تصوری از محدوده ی تهران پارس طی دهه ی اخیر، انگیزه ی بسیاری از مهاجرت ها به محدوده ی مورد مطالعه بوده است. از این رو، برای عده ای از ساکنین جدید، نیاز به کسب منزلت اجتماعی با تغییر محل سکونت در منطقه ای با قیمت بالای زمین و مسکن (نسبت به محل سکونت قبلی)، عامل تعیین کننده ی این منزلت است. اینچنین ذهنیتی، منجر به مهاجرت های بی رویه از جنوب، جنوب شرق وغربی تهران به محدوده ی مورد مطالعه شده است.