بررسی پتانسیل آللوپاتیک اکالیپتوس بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه سویا (l. glycine max) و علف هرز گاوپنبه (abutilion theophrasti medicus)

به دلیل اثرات مخرب استفاده از ترکیب های شیمیایی، تلاش جهانی در جهت کاهش استفاده از این ترکیبات اختصاص یافته است و یک گزینه موثر استفاده از عصاره گیاهان آللوپات می باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر آللوپاتیکی عصاره ی برگ اکالیپتوس بر برخی فاکتورهای جوانه زنی، مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاه زراعی سویا و علف هرز گاوپنبه بوده است. بدین منظور اثر عصاره ی آبی اکالیپتوس با پتانسیل آللوپاتیک بر سویا و گیاه گاوپنبه بصورت طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل غلظت های (25%،50%، 75% و100%) عصاره ی برگ اکالیپتوس به همراه شاهد (آب مقطر) بود. تیمار عصاره برگ اکالیپتوس (25%،50%، 75% و100%) سبب کاهش معنی دار درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و فعالیت آنزیم آلفا آمیلاز در دانه رست های سویا و گاوپنبه شد. نتایج حاصل از آزمایشات کشت گلدانی نشان داد که طول بخش هوایی گیاه، طول ریشه، وزن تر و خشک بخش هوایی و زمینی محتوی کلروفیل a، b و کل و نیز میزان پروتئین محلول و هورمون اکسین هر دو گیاه با افزایش غلظت تیماری عصاره آبی برگ اکالیپتوس کاهش یافتند در حالیکه میزان پرولین، ترکیبات فنلی و فعالیت آنزیم های پلی فنل اکسیداز، اکسین اکسیداز و پراکسیداز برگ افزایش یافتند. نتایج فوق اثر آللوپاتیک عصاره آبی برگ اکالیپتوس در غلظت های (25%، 50%، 75% و 100%) بر سویا و گاوپنبه را بخوبی نشان داد بطوریکه اثر دگر آسیبی عصاره آبی اکالیپتوس بر گیاه گاوپنبه بیشتر از سویا بوده و در غلظت های 75% و 100% باعث کاهش پارامترهای رشد علف هرز گاوپنبه گردید.