هدف از این پژوهش ارزیابی اثر حفاظت کننده های مختلف انجماد اسپرم در بهترین سطح تعیین شده آنها شامل، آلبومین سرم گاوی 5%، دی متیل سولفوکسید 75/1%، سوکروز80 میلی مول، ترهالوز 100 میلی مول و مقایسه آنها با یکدیگر بر قابلیت انجماد پذیری اسپرم اپیدیدیمی گوسفند، در رقیق کننده پایه تریس- اسیدسیتریک - فروکتوز (همراه با 5% گلیسرول و 5% زرده تخم مرغ) پس از فرآیند انجماد و یخ گشایی می باشد. جنبایی وجنبایی پیش رونده اسپرم پس از یخ گشایی اندازه گیری شد. ویژگی های زنده مانی و واکنش آکروزومی نیز به روش رنگ آمیزی اندازه گیری شد. تعداد 16 عدد بیضه از کشتارگاه تهیه و در مجاورت یخ به آزمایشگاه منتقل شد. پس از جدانمودن اپیدیدیم و ایجاد چند برش دردم اپیدیدیم درون محیط تیرود لاکتات به مدت 15 دقیقه قرار گرفت. سپس اپیدیدیم از ظرف خارج و محیط حاوی اسپرم با دور 700 در دقیقه به مدت 6 دقیقه سانتریفیوژ شد. با برداشتن مایع بالای اسپرم، نمونه اسپرم اپیدیدیمی جهت انجام آزمایش آماده شد. در آزمایش اول، نمونه های اسپرم اپیدیدیمی با رقیق کننده پایه و غلظت های مورد نظر از هر یک از حفاظت کننده ها رقیق شدند. به گروه کنترل حفاظت کننده انجمادی افزوده نشد. نمونه های رقیق شده پس از مرحله تطابق پذیری در دمای 5 درجه درون پایوت های 5/0 میلی لیتری ریخته شد و در بخار نیتروژن مایع منجمد شده و به کانتینر حاوی ازت مایع منتقل شدند. نمونه های اسپرم با قرار دادن پایوت ها در آب 37 درجه به مدت 30 ثانیه یخ گشایی شدند. سپس نمونه های یخ گشایی شده ارزیابی شدند. در آزمایش دوم، جهت بررسی اثر ذخیره سازی اسپرم در دمای 5 درجه بر ویژگی های اسپرم اپیدیدیمی، بخشی از نمونه جمع اوری شده از اپیدیدیم به مدت 5/1 و 3 ساعت در دمای 5 درجه ذخیره شده و سپس ارزیابی شدند. آنالیز آماری داده ها با روش glm از بسته آماری sas انجام شد. نتایج آزمایش اول نشان داد، قندهای سوکروز و ترهالوز اثر معنی داری بر میزان جنبایی، جنبایی پیش رونده، زنده مانی و سلامت اکروزوم اسپرم اپیدیدیمی داشتند (05/0p<). بهترین نتایج مربوط به تیمار ترهالوز با میانگین های جنبایی (67 /1±125/67)، جنبایی پیش رونده (35/2±125/73 )، زنده مانی (68/2±35/70) و سلامت آکروزوم (61/1±5/75) در مقایسه با گروه کنترل به دست آمد. کمترین اثر بر حفاظت انجماد مربوط به تیمار دی متیل سولفوکسید بود با میانگین های، جنبایی (5/3±875/47)، جنبایی پیش رونده (47/3±51)، زنده مانی(7/3±125/56 ) و سلامت آکروزوم (52/1±68 ).بنابر نتایج حاصل از این پژوهش، آلبومین سرم گاوی و دی متیل سولفوکسید کمترین کارایی را در حفاظت انجماد اسپرم اپیدیدیمی در مقایسه با قند ها دارا می باشند. همچنین با مقایسه نتایج حاصل از این تحقیق در رابطه با اسپرم اپیدیدیمی در مقایسه با اسپرم انزالی بررسی شده در سایر پژوهش ها می توان بیان نمودکه با توجه به تفاوت میانگین های حاصل از این دو در هریک از ویژگی های انجمادی مورد بررسی، اسپرم اپیدیدیمی مقاومت مناسب تری در فرایند حفاظت انجماد از خود نشان داده است. نتایج آزمایش دوم نشان داد، میزان ویژگی های حرکتی، زنده مانی و سلامت اکروزوم اسپرم اپیدیدیمی ذخیره شده در دمای 5 درجه در زمان های 5/1 و 3 ساعت پس از کشتار در مقایسه با ساعت صفر (بلافاصله پس از کشتار) کاهش یافت (05/0p<).

چکیده آروماتاز آنزیمی است که به طور برگشت ناپذیر آندروژن ها را به استروژن ها تبدیل می کند. در این تحقیق موقعیت یابی ایمنوهیستوشیمی آروماتاز در بافت بیضه، اپیدیدیم، غده وزیکول سمینال و غده پروستات با استفاده از پلی کلونال آنتی آروماتاز آنتی بادی به عنوان آنتی بادی اولیه و پلی کلونال آنتی بادی ضد iggموشی کونژوگه شده با hrp به عنوان آنتی بادی ثانویه انجام گرفت. نمونه های بیضه و غدد ضمیمه جنسی از دو بز نر بومی سالم 2 و 4 ساله جمع آوری شدند. نمونه ها برای آزمایش ihc در محلول بوئن نگهداری شدند. سپس طی مراحلی بلوک های پارافینی و در نهایت مقاطع میکروسکوپی تهیه و آزمایش ihc جهت موقعیت یابی آروماتاز انجام شد. واکنش ایمنوپروکسیداز در مراحل اسپرماتوژنز، سلول لایدیگ، سلول های اپیتلیال مجاری آوران اپیدیدیم و سیتوپلاسم سلول های ترشحی غده وزیکول سمینال و غده پروستات مشاهده شد. این نشان می دهد استروژن هایی که به طور موضعی در این محل ها تولید می شوند ممکن است از طریق گیرندهای er? و er? فعالیت های اتوکرین و پاراکرین داشته باشند. کلمات کلیدی: آروماتاز p450، آندروژن ها، استروژن ها، اپیدیدیم، پروستات، وزیکول سمینال، بز بومی

هدف از انجام این تحقیق بهبود انجمادپذیری اسپرم بز مرخز با ارزیابی اثرات اسید چرب آلفا-لینولنیک، اسید چرب لینولئیک، تره هالوز، ساکارزو اثر متقابل این چهار ماده بر روی انجمادپذیری اسپرم بز مرخز می باشد. ابتدا به مدت 3 هفته 4 بز نر مرخز به انزال و پرش به خرک عادت داده شدند و سپس به مدت 5 هفته (هفته ای دو بار) اسپرم گیری با استفاده از واژن مصنوعی انجام شد. اسپرم گیری در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان انجام شد. سپس اسپرم ها داخل فلاسک حاوی آب?c 37-34 قرار داده شده و به آزمایشگاه بیولوژی تولیدمثل دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان منتقل شدند. نمونه های منی از لحاظ جنبایی و غلظت بررسی شده و تنها نمونه هایی که جنبایی (70 <) و غلظت (107×3- 5/2<) داشتند، برای انجماد استفاده شدند. انزال ها به 11 قسمت مساوی تقسیم و به نسبت 1:10 با رقیق کننده پایه و غلظت-های تیمارهای مورد نظر رقیق شدند. نمونه های منی رقیق شده در پایوت های 25/0 میلی لیتر پر و در ?c5 طی 2 ساعت سرد و پس از 10 دقیقه مجاورت در بخار ازت در تانک ازت مایع منجمد شدند. نمونه های منی با قرار دادنپایوت ها در آب ?c37و مدت زمان 30 ثانیه یخ گشایی شدند. نمونه های یخ گشایی شده از لحاظ جنبایی، جنبایی پیش رونده، زنده مانی، سلامت آکروزوم و سلامت غشاء با استفاده از میکروسکوپ نوری ارزیابی شدند. داده های بدست آمده در قالب طرح کاملا تصادفی و با استفاده از رویه glm نرم افزاز sas آنالیز شدند. میانگین تیمارها نیز بر اساس آزمون دانکن مقایسه شدند. تمام ویژگی های کیفی اسپرم (جنبایی، حنبایی پیش رونده، زنده مانی، سلامت آکروزوم و سلامت غشاء) به طور معنی دار(05/0p<) تحت تاثیر اسید آلفا- لینولنیک بهبود یافتند. اسید لینولئیک به طور معنی دار جنبایی، جنبایی پیش رونده و زنده مانی را کاهش داد، سلامت غشاء را بهبود بخشید و اثرش روی سلامت آکروزوم معنی دار نبود (05/0p<). قندهای تره هالوز و ساکارز در سطح مورد استفاده باعث کاهش معنی دار در تمام ویژگی های اسپرم شدند. تیمار ترکیبی اسید آلفا- لینولنیک با تره هالوز سلامت آکروزوم و سلامت غشاء را به طور معنی دار افزایش داد ولی جنبایی و جنبایی پیش رونده را کاهش داد (05/0p<). تیمار ترکیبی همه مواد و تیمار اسید لینولئیک در ترکیب با قندها به طور معنی دار منجر به بهبود ویژگی های اسپرم نشدند (05/0p<). نتایج نشان داد که افزودن 20 میلی گرم اسید آلفا- لینولنیک در رقیق کننده منی اسپرم بز برای تمام ویژگی های پس از انجماد اسپرم مفید می باشد و در ترکیب با تره هالوز نتایج بهتری را در مقایسه با ساکارز دارد. کلمات کلیدی: آلفا- لینولنیک، لینولئیک، تره هالوز، ساکارز، انجماد اسپرم، غشاء، بز مرخز

تعداد 132 قطعه بلدرچین (سن 10 هفتگی) در یک آزمایش فاکتوریل(2×2) در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار(4 تکرار شامل 4 جنس ماده و 2 جنس نر; 2 تکرار شامل 3 جنس ماده و 2 جنس نر)، جهت ارزیابی اثرات سطوح مختلف فسفر غیرفیتاتی جیره(13/0 و 35/0 درصد) و مس مازاد بر نیاز(صفر و 250 میلی گرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات کیفی تخم و صفات تولید مثلی بلدرچین های مادر به مدت 28 هفته مورد استفاده قرار گرفتند. افزودن سطح 250 میلی گرم در کیلوگرم سولفات مس به جیره بطور معنی داری باعث افزایش سرعت رشد، تولید تخم بر اساس روز مرغ، تولید تخم بر اساس لانه مرغ، توده تخم، وزن تخم، درصد سفیده و زرده(05/0p<) و بهبود ضریب تبدیل خوراک گردید(05/0p<). درصد باروری، درصد جوجه درآوری و درصد زنده مانی جنینی بطور معنی داری با افزودن سطح 250 میلی گرم در کیلوگرم مس بهبود یافت(05/0p<). افزودن مس مازاد به جیره موجب کاهش غلظت کلسترول پلاسما، کلسترول زرده و لیپوپروتئین های با چگالی پایین، ولی افزایش غلظت لیپوپروتئین های با چگالی بالا گردید(05/0p<). اگرچه اختلاف معنی داری در غلظت مس کبدی تیمارهای تغذیه شده با جیره های حاوی سطح 250 میلی گرم در کیلوگرم مس با گروه شاهد مشاهده نشد(05/0p>)، ولی غلظت مس پلاسما و مدفوع در گروه های تغذیه شده با جیره حاوی 250 میلی گرم در کیلوگرم مس به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود(05/0p<). کاهش سطح فسفر غیرفیتاتی جیره موجب کاهش درصد خاکستر و فسفر درشت نی گردید(05/0p<)، در صورتیکه درصد ابقاء فسفر به طور معنی داری بهبود یافت و عملکرد پرندگان تحت تأثیر قرار نگرفت. بطورکلی نتایج این آزمایش نشان داد که سطح مازاد بر نیاز مس در جیره بلدرچین های مادر می تواند باعث بهبود عملکرد تولیدی و خصوصیات کیفی تخم گردد بدون اینکه اثر متقابلی با سطح فسفر غیرفیتاتی جیره داشته باشد. کلمات کلیدی: بلدرچین های مادر، فسفر غیرفیتاتی، مس مازاد، عملکرد، خصوصیات تخم

نانوذرات نقره به عنوان یک ماده ضد باکتریایی جهت ضدعفونی در صنعت طیور مورد استفاده قرار می گیرد. این ذرات از طریق بافت های بدن می توانند به درون سلول نفوذ کنند. این تحقیق به منظور اثرات نانوذرات نقره بر پارامترهای اجزای لاشه، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، سرمی و پارامترهای هماتولوژی در بلدرچین تخم گذار ژاپنی انجام شد. تعداد72 قطعه بلدرچین ماده در 4 تیمار و 6 تکرار و هر تکرار شامل سه بلدرچین در 24 قفس توزیع شدند. تیمارهای آزمایشی از روز اول تا پایان 30 هفتگی مقادیر ppmصفر، 4، 8 و 12 نانوذرات نقره را در آب آشامیدنی دریافت نمودند. در بررسی نتایج این تحقیق در تیمارهای دریافت کننده ppm12 نانوذرات نقره افزایش وزن نسبی قلب و غلظت فیبرینوژن پلاسما و کاهش وزن نسبی کبد و روده بزرگ نسبت به گروه شاهد مشاهده شد(05/0>p). غلظت آنزیم کبدی آسپارتات آمینو ترانسفراز و کاتالاز بطور معنی داری در پرندگان دریافت کننده نانوذرات نقره کاهش یافت(05/0>p). دریافت ppm12 نانوذرات نقره باعث کاهش چشم گیر واکوئل های سیتوپلاسم هپاتوسیت های کبد نسبت به دیگر گروه های آزمایشی شد. با توجه به نتایج حاصله در این پژوهش این احتمال وجود دارد که نانوذرات نقره سبب عوارض جانبی بر عملکرد خونی و کبدی در بلدرچین تخم‏گذار گردد.

برای ارزیابی اثرات ال-گلوتامین، محلول اسید آمینه ای (bme)، امگا 3 (لینولنیک) وامگا 6 (لینولئیک) بر انجمادپذیری اسپرم بز مرخز آزمایشی به شرح زیر طراحی شد. برای این پژوهش از 4 بز مرخز نر سالم 2 تا 4 ساله با میانگین وزنی 55-60 کیلوگرم هفته ای دوبار توسط مهبل مصنوعی اسپرم گیری به عمل آمد. بزها در گاوداری دانشگاه کردستان نگه داری شدند. این آزمایش از اسفند 90 تا اردیبهشت 91 انجام شد. به طور تصادفی از بین بزهای نر عادت دهی شده به مهبل مصنوعی برای اسپرم گیری استفاده شد. نمونه های منی صبح روز آزمایش پس از جمع آوری به وسیله مهبل مصنوعی برای ارزیابی کیفیت (از لحاظ جنبایی و غلظت) طی مدت 30 دقیقه با فلاسک آب گرم 30 درجه به آزمایشگاه منتقل شدند. بعد از ارزیابی، نمونه های با کیفیت بالای 80 درصد با هم ترکیب شده، و سپس بر اساس تعداد تیمارها به قسمت های مساوی تقسیم گردیده و به نسبت 1:10 با رقیق کننده شاهد (حاوی تریس، اسید سیتریک، فروکتوز، زرده تخم مرغ، گلیسرول، استرپتومایسین و پنی سیلین) رقیق شد. تیمارها تحت عنوان 5 میلی مول ال-گلوتامین ، 5 درصد bme ، 10 میلی گرم لینولنیک و 5 میلی گرم لینولئیک به صورت جدا و ترکیب به آن اضافه شد. در این آزمایش خصوصیات جنبایی، جنبایی پیش رونده، زنده مانی، سلامت آکروزوم و سلامت غشاء به عنوان صفات کیفیت اسپرم ارزیابی شدند. نتایج آزمایش نشان داد که افزودن bme به رقیق کننده پایه در مقایسه با تیمار شاهد جنبایی، جنبایی پیش رونده، سلامت آکروزوم و سلامت غشاء اسپرم را پس از یخ گشایی بهبود بخشید، ولی این افزایش نسبت به تیمار شاهد معنی دار نبود. لازم به ذکر است در بهبودسلامت آکروزوم bme از سایر تیمارها بهتر بوده است. همچنین، نتایج آزمایش نشان داد که در این پژوهش تیمار امگا3 به تنهایی، هیچ تأثیر مثبتی بر پارامترهای اسپرم بز نداشت. امگا 6 در سطح 5 میلی گرم چه به صورت تنها وچه به صورت ترکیبی با سایر تیمارها باعث کاهش معنی داری در پارامترهای اسپرم بز مزخز بعد از انجماد-یخ گشایی شد. افزودنglu+bme +o3 (محلول اسیدآمینه + گلوتامین + امگا3) جنبایی، جنبایی پیش رونده، زنده مانی و سلامت آکروزوم و سلامت غشاء اسپرم بز را پس از یخ گشایی بهبود می دهد. این تأثیرات تنها در مورد سلامت غشاء در مقایسه با تیمار کنترل معنی دار (05/0>p) بود. ترکیب گلوتامین و امگا3 باعث بهبود جنبایی، جنبایی پیش رونده و زنده مانی نسبت به تیمار شاهد شد، ولی این تأثیر مثبت نسبت به شاهد معنی دار (05/0>p) نبود. گلوتامین باعث بهبود در جنبایی و جنبایی پیش رونده و زنده مانی اسپرم ها نسبت به تیمار شاهد شد ولی این تأثیر مثبت نسبت به شاهد معنی دار نبود. گلوتامین در بهبود زنده مانی از سایر تیمارها بهتر بود. سایر تیمارها تأثیر مثبتی در بهبود صفت های کیفی اسپرم بز مرخز نداشتند.

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر نانوذرات اکسیدروی بر سیستم ایمنی و برخی پارامترهای خونی در بلدرچین ژاپنی انجام گرفت. در این تحقیق تعداد 75 قطعه جوجه یکروزه بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از جیره پایه بدون نانوذرات اکسیدروی به عنوان گروه شاهد، جیره فاقد اکسیدروی و نانوذرات اکسیدروی (گروه کنترل منفی)، جیره¬های حاوی 10، 30 و 90 قسمت در میلیون به ترتیب به عنوان گروه¬های سوم، چهارم و پنجم آزمایشی. در کل دوره آزمایشی (42 روز)، در شبانه روز 16 ساعت نور و 8 ساعت تاریکی اعمال شد. جهت انجام آزمایشات ایمونولوژی واکسیناسیون علیه ویروس بیماری نیوکاسل، در روزهای 7، 13و 20 به صورت قطره ی چشمی انجام گرفت. در روز 32 از هر تیمار، یک قطعه بلدرچین¬ به صورت تصادفی انتخاب و توزین شده و خونگیری از ورید بال برای تهیه سرم خون و کنترل حضور آنتی¬بادی انجام شد. سپس به همین پرندگان مقدار 1 میلی¬لیتر، سوسپانسیون هفت درصد گلبول قرمز گوسفندی، تزریق و 7 روز بعد مجددا این تزریق تکرار گشت. تعیین تیتر آنتی¬بادی با استفاده از روش hi صورت گرفت. جهت شمارش تفریقی گلبول های سفید، گسترش خونی به تفکیک هر پرنده تهیه شد. تجزیه و تحلیل داده¬های بدست آمده با استفاده از نرم ¬افزار sas 9/1 و رویه glmانجام گرفت. اوزان نسبی اندام¬های لنفاوی (بورس¬فابرسیوس، تیموس و طحال)، تعداد گلبول¬های قرمز، درصد هماتوکریت، غلظت هموگلوبین، میانگین مقادیر گلبولی، تیترآنتی¬بادی علیه ویروس بیماری نیوکاسل و srbc تحت تاثیر معنی¬دار تیمارها قرار نگرفت (05/0p>). همچنین اندام¬های لنفاوی از نظر آسیب¬های بافت شناسی تاثیر معنی¬داری را نشان ندادند (05/0p>). اما تعداد گلبول¬های سفید خون در گروه پنج در مقایسه با گروه شاهد افزایش پیدا کرد (05/0p<).

نانوتکنولوژی به عنوان یکی از تکنولوژی های کلیدی قرن 21 در نظر گرفته می شود و انقلابی را در جهان ما نوید می دهد. به دلیل خصوصیات منحصر به فرد، نانومواد مجذوبیت قابل توجهی را در زمینه های بیوتکنولوژی و علوم زیستی دارند. در میان این نانومواد، نانوذرات نقره خصوصیات ضدباکتریائی را نشان می دهند، تصویری که این نانوذره را کاندید امیدبخشی برای کاربردهای زیست-پزشکی می سازد. با این حال، شواهد پیشنهاد می کنند که برخی نانوذرات در سیستم های کشت سلولی سمیت سلولی دارند. مطالعات ثابت کرده اند که همان خصوصیات که نانوذرات را منحصر به فرد می سازد می تواند مسئول سمیت بالقوه آنها نیز باشد. در مطالعه حاضر اثر نانوذرات نقره (agnps) بر واکنش اسپرم-تخم و زنده مانی، تمامیت غشاء و تمامیت آکروزوم اسپرم بلدرچین ژاپنی آزمایش شده است. آزمایش واکنش اسپرم-تخم در شرایط آزمایشگاهی بازتاب دقیقی از توانائی باروری اسپرم است و آسیب وارده به اسپرم در اثر سمیت زاها را حساس تر از تست های باروری و جنبائی شناسائی می کند. توانائی اسپرم برای واکنش آکروزومی می تواند با شمارش تعداد سوراخ ایجاد شده در لایه پری ویتلین داخلی ارزیابی شود. اسپرم در محلول حاوی غلظت های صفر، 01/0، 1/0، 1 و ppm 10 نانوذرات نقره رقیق شد. سپس سوسپانسیون اسپرم همراه با لایه ipvl در داخل انکوباسیون در دمای ?39 به مدت 40 دقیقه قرار داده شد. غشاء روی اسلاید شیشه ای گسترده شده و با معرف شیف رنگ آمیزی شد. تعداد سوراخ های قابل رویت در 10 فیلد در سطح غشاء تحت میکروسکوپ نوری شمارش شدند. زنده مانی، سلامت غشاء و سلامت آکروزوم اسپرم بعد از 40 دقیقه انکوباسیون در دمای ?39 به ترتیب با استفاده از رنگ آمیزی ائوزین-نیگروزین، تست تورم هایپواسموتیک و محلول فرمالین-سیترات نیز ارزیابی شدند. نتایج نشان می دهد که تعداد سوراخ ها در غلظت های 1/0 و ppm 1 در مقایسه با شاهد خود افزایش معنی داری داشت (05/0p<). زنده مانی در ppm 10 به طور معنی داری کاهش یافت. داده ها نشان می دهد که تمامیت غشاء در 1/0 و ppm 1 کاهش معنی داری داشته است (05/0p<). درصد اسپرم با آکروزوم سالم (05/0p<) در تمام تیمارها در مقایسه با شاهد تأثیر معنی داری داشته است. نواقص مورفولوژیکی آکروزوم نیز در غلظت های 1/0، 1 و ppm 10 مشاهده شد. با توجه به اینکه غشای آکروزومی به آسیب بسیار حساس است، بنابراین این احتمال وجود دارد که نانوذرات قادر به تخریب غشای آکروزومی شده باشند. این مطالعه پیشنهاد می کند که نانوذرات نقره ممکن است با تأثیر بر عملکرد اسپرم اثرات سمی روی اسپرم داشته باشند و سبب مرگ اسپرم شوند.

در این تحقیق اثرات نانوذرات اکسید روی بر پارامترهای کیفی تخم، عملکرد تولید و باروری بلدرچین ژاپنی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 100 قطعه (75 ماده و25 نر) بلدرچین ژاپنی در پنج تیمار با پنج تکرار و هر تکرار شامل چهار پرنده (یک نر و سه ماده) به صورت کاملاً تصادفی تقسیم بندی شدند. جیره های آزمایشی در دوره رشد (1 تا 42 روزگی) شامل صفر و 30 میلی گرم در کیلوگرم اکسید روی تجاری و 10 ،30 و 90 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید روی و دوره تولید (43 تا 197 روزگی) شامل صفر و 60 میلی گرم در کیلوگرم اکسید روی تجاری و 20، 60 و 180 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید روی بود که به جیره فاقد هرگونه مکمل روی اضافه شد. نتایج آزمایش نشان داد که گروه دریافت کننده 60 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید روی دارای کمترین درصد جوجه درآوری و بیشترین درصد مرگ و میر جنین و گروه دریافت کننده 180 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید روی دارای کمترین باروری بود (05/0p<). بیشترین وزن جوجه های هچ شده متعلق به تخم پرندگانی بود که 60 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید روی را دریافت کرده بودند. در مورد سایر خصوصیات شامل واکنش اسپرم-غشای پری وتیلن، تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی تفاوت معنی داری در بین گروه های مختلف آزمایشی مشاهده نشد (05/0p>). نتایج آزمایش پارامترهای کیفی تخم نشان دادکه کاربرد نانوذرات اکسید روی سبب افزایش واحد هاو شده است (05/0p<). وزن نسبی سفیده در تیمار 20 و 180 میلی گرم در کیلوگرم و وزن نسبی پوسته تخم و ضخامت پوسته در تیمارهای 60 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید روی و 60 میلی گرم در کیلوگرم اکسید روی تجاری نسبت به سایر تیمارها افزایش یافت (05/0p<). در مورد سایر پارامترهای کیفی تخم اختلافی در بین تیمارها مشاهده نشد. در بررسی هیستوپاتولوژی نمونه های بافتی اویداکت تغییرات مشخصی در بین گروه های مختلف مشاهده نشد. نتایج کلی این تحقیق نشان داد اگرچه نانوذرات اکسید روی سبب کاهش جوجه درآوری و باروری شد اما وزن جوجه های یک روزه را ارتقاء داد و نیز مکمل غذایی نانوذرات اکسید روی تولید تخم، ضریب تبدیل غذایی و برخی پارامترهای کیفی تخم را تحت تاثیر قرار نداد.

هدف از این تحقیق بررسی اثرات نانوذرات اکسید آهن بر برخی پارامترهای هماتولوژیکی در بلدرچین ژاپنی بود. تعداد 50 قطعه جوجه یکروزه سویه ژاپنی به طور تصادفی به پنج تیمار آزمایشی با پنج تکرار و هر تکرار شامل دو قطعه بلدرچین (یک قطعه نر و یک قطعه ماده) تقسیم شدند. تیمار¬های آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و سویا فاقد مکمل آهن (کنترل منفی)، جیره حاوی mg/kg 120 فرم معمول سولفات آهن تجاری (کنترل مثبت)، جیره های حاوی mg/kg 2/1، 12 و 120 نانو ذرات اکسید آهن بودند. نتایج هماتولوژیکی نشان داد که هماتوکریت، تعداد گلبول قرمز و حجم متوسط گلبول قرمزدر بلدرچین های ماده دریافت کننده نانوذرات آهن به طور معنی داری بیش از گروه کنترل منفی بود (05/0>p). فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز در بلدرچین های نر دریافت کننده mg/kg 120 نانوذرات آهن دارای کمترین میزان و فعالیت آلکالین فسفاتاز در گروه کنترل منفی نسبت به سایر تیمارها دارای بیشترین مقدار بود (05/0>p). مقدار آهن سرم بلدرچین های نرگروه کنترل منفی دارای کمترین مقدار بود در حالیکه مقدار آهن سرم در گروه های دریافت کننده نانوذرات در مقایسه با گروه کنترل مثبت اختلاف معنی داری نداشته ولی با گروه کنترل منفی تفاوت فاحشی را نشان داد(05/0>p). پروتئین تام و فریتین در بلدرچین های نر دریافت کننده mg/kg 120 نانوذرات آهن دارای بیشترین مقدار ودر گروه کنترل منفی دارای کمترین مقدار بود(05/0>p). مقدار آهن سرم در بلدرچین های ماده دریافت کننده mg/kg 120 و پروتئین تام در بلدرچین های ماده دریافت کننده mg/kg 12 نانوذرات آهن به طور معنی داری بیش از سایر گروه های آزمایشی بود(05/0>p). نتایج این مطالعه نشان داد که امکان جایگزین mg/kg 120 فرم معمول سولفات آهن با مقادیر mg/kg 2/1 و 12 نانوذرات آهن بدون عوارض جانبی وجود دارد.

هدف از انجام این تحقیق ارزیابی اثرات سطوح مختلف نانوذرات اکسید روی بر عملکرد کبد، کلیه و پانکراس در بلدرچین¬های ژاپنی بود. برای این منظور تعداد 75 قطعه جوجه یکروزه نر به طور تصادفی به پنج تیمار آزمایشی با پنج تکرار و هر تکرار شامل سه قطعه بلدرچین اختصاص یافتند. تیمار¬های آزمایشی شامل جیره بر پایه ذرت و کنجاله سویا فاقد مکمل روی (کنترل منفی)، جیره حاوی ppm 30 فرم معمول اکسید روی تجاری (کنترل مثبت) ، جیره های حاوی ppm 10، 30 و 90 نانو ذرات اکسید روی بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که غلظت سرمی اسید اوریک بطور معنی-داری در گروه دریافت کننده ppm 90 نانوذرات اکسید روی نسبت به سایر گروه¬های آزمایشی کاهش یافت (05/0>p). غلظت کلسترول سرم در گروه دریافت کننده ppm30 نانوذرات اکسید روی، بالاترین و در گروه کنترل منفی دارای کمترین مقدار بود (05/0>p). گروه¬های دریافت کننده ppm 30 و 90 دارای بیشترین سطح گلوکز سرم بوده و تفاوت معنی¬داری با گروه ppm 10 نانوذرات روی داشتند (05/0>p). غلظت سرمی آهن در گروه کنترل مثبت بیشترین و در گروه ppm 30 کمترین مقدار را نشان داد (05/0>p). مقدار روی سرم خون در پرندگانی که جیره فاقد مکمل روی را دریافت کرده بودند کمترین و در گروه دریافت کننده ppm 90 نانوذرات روی بیشترین غلظت را دارا بودند (05/0>p). فعالیت آنزیم آلانین¬آمینوترانسفراز در تیمار کنترل منفی در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی به¬طور معنی¬داری افزایش یافته بود (05/0>p). بالاترین و پایین ترین غلظت سرمی لیپاز به ترتیب متعلق به گروه های ppm 90 نانوذرات روی و کنترل مثبت بود (05/0>p). نتایج هماتولوژیکی نشان داد که کاربرد نانوذرات روی دارای اثرات افزایشی بر برخی فراسنجه¬های خونی بود (05/0>p). نتایج حاصل ازاین پژوهش بطور کلی نشان داد که افزودن نانوذرات اکسیدروی به جیره بلدرچین¬های ژاپنی باعث بهبود عملکرد کلیه، کبد و پانکراس نشده است.

استفاده از نانومواد در صنعت و پزشکی به دلیل خصوصیات منحصر به فرد آنها، به سرعت در حال گسترش است. تحقیق حاضر به منظور بررسی تعیین بقایای نانوذرات نقره در بافت های تولیدمثلی و بررسی آسیب شناسی بافت های آن انجام شد. جهت انجام این آزمایش 200 قطعه بلدرچین ژاپنی خریداری شده از جوجه کشی تجاری بطور تصادفی در 4 تیمار بر روی بستر توزیع گردیدند. پس از 15 روز پرورش بر روی بستر، 72 قطعه بلدرچین نر و ماده در 4 تیمار و 6 تکرار و از هر تکرار 3 بلدرچین نر و ماده در 24 قفس توزیع شدند. تیمار های آزمایشی از روز اول تا پایان 10 هفتگی سطوح 12، 36 و 108 میکروگرم در لیتر نانوذرات نقره را در آب آشامیدنی دریافت نمودند. جستجوی نانوذرات نقره با روش جذب اتمی نشان داد که این نانوذرات در داخل بافت های بیضه و تخمدان تجمع پیدا کرده است. تجمع نانوذرات نقره در بافت بیضه در تیمارهای دریافت کننده 36 و 108 میکروگرم در لیتر، و در تخمدان در هر سه تیمار آزمایشی دریافت کننده نانومواد تفاوت معنی داری نسبت به گروه شاهد داشت (05/0 p< ). در بافت بیضه بین میزان بقایای نانومواد و آسیب های حاصل از آن رابطه معنی داری مشاهده شد (05/0 p< ). از طرف دیگر، در جنس نر میزان نانومواد تجمع یافته دربافت بیضه رابطه مستقیمی با دز مصرفی نانوذرات نقره دارد. در جنس ماده، در حالی که وجود باقیمانده نانو نقره در تخمدان در همه تیمارهای آزمایشی دریافت کننده این مواد مشاهده شده بود اما بین میزان بقایای نانوذرات نقره و آسیب های حاصل از آن، و یا دوز نانو مواد مصرفی رابطه معنی داری وجود نداشت (05/0 p> ).

فناوری نانو به عنوان یکی از فناوری های کلیدی قرن حاضر در نظر گرفته می شود و انقلابی را در جهان ما نوید می دهد. به دلیل خصوصیات منحصر به فرد، نانومواد مجذوبیت قابل توجهی را در زمینه های بیوتکنولوژی و علوم زیستی دارند. در مطالعه حاضر اثر نانوذرات اکسید روی بر فعالیت تولید مثلی جنس نر بلدرچین ژاپنی آزمایش شده است.در این مطالعه تعداد 100 قطعه بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملا تصادفی در 5 تیمار و هر تیمار با 5 تکرار و هر تکرار شامل 3 پرنده ماده و 1 پرنده نر مورد استفاده قرار گرفت. مدت آزمایش 20 هفته بود.تیمارهای آزمایشی در دوره رشد ( 0 تا 42 روزگی) عبارت بودند از تیمار¬شاهد (کنترل منفی) فاقد مکمل روی در جیره،تیمار-حاوی30 میلی گرم در کیلوگرم اکسید¬روی تجاری در جیره (کنترل مثبت) و تیمارهای حاوی 10،30 و 90 میلی گرم در کیلوگرم نانو ذره اکسید¬روی در جیره.تیمارهای غذایی دوره تولید ( 42 روزگی تا 20 هفتگی) نیز عبارت بودند از: تیمار¬شاهد (کنترل منفی) فاقد مکمل روی در جیره، تیمار¬حاوی 60 میلی گرم در کیلوگرم اکسید¬¬روی تجاری در جیره (کنترل مثبت) و تیمارهای حاوی 10، 60و180 میلی گرم در کیلوگرم نانو ذره اکسید روی در جیره. نتایج این مطالعه نشان داد که عدم وجود مکمل روی در جیره غذایی گروه کنترل منفی کاهش معنی¬داری را در وزن بدن، وزن بیضه¬ها، اسپرم روزانه، کل اسپرم تولیدی و نیز غلظت سرمی هورمون تستوسترون نسبت به گروه¬های دارای مکمل روی در جیره نشان داد (05/0p<). مقایسه گروه¬های دریافت کننده نانو¬ذرات اکسید¬روی با گروه کنترل مثبت که دارای مکمل روی تجاری در جیره غذایی بود نشان می¬دهد که مقدار 180 میلی¬گرم در کیلوگرم جیره از نانو¬ذرات اکسید¬روی، افزایش معنی¬داری را در اکثر پارامتر¬های تولید¬مثلی و نیز غلظت سرمی تستوسترون نشان می-دهد. عدم وجود اختلاف معنی¬دار در پارامتر¬های تولید¬مثلی و مقدار تستوسترون سرم خون در بین دو گروه کنترل مثبت و گروه دریافت کننده 20 میلی¬گرم در کیلوگرم جیره نانو¬ذرات اکسید¬روی یکی دیگر از نتایج مورد توجه در این تحقیق بود. به¬طور خلاصه می¬توان گفت وجود 60 میلی¬گرم در کیلو¬گرم اکسید¬روی تجاری و یا 20 میلی-گرم در کیلو¬گرم نانو¬ذرات اکسید¬روی در جیره کلیه نیاز¬های جنس نر بلدرچین ژاپنی به عنصر روی را جهت داشتن یک عملکرد تولید¬مثلی مناسب، تامین می¬کند و افزایش مقدار نانو¬ذرات اکسید¬روی تا 180 میلی¬گرم در کیلو¬گرم جیره، سبب افزایش معنی¬دار عملکرد تولید¬مثلی در بلدرچین ژاپنی خواهد شد.

این تحقیق به منظور بررسی اثر نانو ذرات اکسید آهن پوشش دار شده با ال-سیستئین بر عملکرد تولید مثلی بلدرچین نر صورت گرفت. تعداد100 قطعه بلدرچین (6 هفتگی) در آزمایشی کاملا تصادفی در 5 تیمار و 5 تکرار (هر تکرار شامل سه قطعه بلدرچین ماده و یک قطعه بلدرچین نر) تقسیم شدند. جیره های غذایی در دوره تولید به ترتیب حاوی 60 ، 6 و 6/0 میلی گرم در کیلوگرم نانو ذرات اکسید آهن 60 میلی گرم سولفات آهن و جیره فاقد مکمل آهن بود. تمامی پارامترهای تولید مثلی در گروه دریافت کننده جیره فاقد مکمل آهن نسبت به سایر گروه ها کاهش معنی داری را نشان داد. این کاهش احتمالا به دلیل کمبود آهن جیره بوده است. پارامترهای شاخص گنادی، اسپرم روزانه، تعداد اسپرم اپیدیدیمی، اسپرم مجاری دفران، سلامت آکروزوم، سلامت غشای اسپرم و زنده مانی اسپرم در گروه های دریافت کننده 6 و 60 میلی گرم در کیلوگرم جیره نانو ذرات آهن نسبت به گروه دریافت کننده سولفات آهن و 6/0 میلی گرم در کیلوگرم جیره نانو ذرات آهن کاهش معنی داری را نشان داد. این نتایج نشان می دهد که وجود آهن در جیره برای فعالیت تولید مثلی ضروری می باشد. جایگزین کردن 6/0 میلی گرم در کیلوگرم نانو ذرات اکسید آهن به جای 60 میلی گرم سولفات آهن دارای کمترین عوارض جانبی بوده است. افزایش نانو ذرات آهن به بیش از 6/0 میلی گرم در کیلوگرم سبب کاهش عملکرد تولید مثلی بلدرچین نر خواهد شد.

این آزمایش در شهریور ماه سال 1392 در سالن تحقیقاتی پرورش بلدرچین دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان انجام گرفت.جیره های آزمایش در این مطالعه بر پایه سویا و ذرت و مطابق با مقادیر توصیه شده ی انجمن ملی تحقیقات ( nrc، 1984) طراحی گردید . گروه های آزمایش در دوره رشد (1 تا 42 روزگی) شامل: کنترل مثبت 60 میلی گرم در کیلوگرم اکسید آهن تجاری، کنترل منفی بدون مکمل آهن و تیمارهای 1، 2 و 3 به ترتیب 120، 12 و 2/1 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید آهن اضافه شده به جیره فاقد هرگونه مکمل آهن بود. در دوره تولید (43 تا 120 روزگی) با توجه به کاهش نیاز بلدرچین به آهن، شامل: کنترل مثبت 60 میلی گرم در کیلوگرم اکسید آهن تجاری، کنترل منفی بدون مکمل آهن و تیمارهای 1، 2 و3 به ترتیب 60، 6 و 6/0 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسیدآهن به جیره فاقد هرگونه مکمل آهن اضافه شد.