اقلیم، از مهم ترین فاکتورهای موثّر بر زندگی انسان شناخته شده است. آب و هوا، به نحوی تمام زندگی انسان از جمله: نوع زیستن و معیشت، شکل و رنگ، راحتی و آسایش، بیماری و ... را تحت الشّعاع قرار می دهد. بروز و یا تشدید بیماری، در رابطه با آب و هوا، از دیرباز مورد توجّه انسان ها بوده است. اقلیم پزشکی علمی است که تأثیر آب و هوا بر سلامتی و بیماری انسان را مطالعه می کند و به دنبال پراکندگی و گسترش بیماری ها، در شرایط اقلیمی متفاوت می باشد. در آب و هواهای متفاوت، بیماری های خاصّی بروز و یا تشدید می یابند. یک بیماری واحد، در آب و هوای متفاوت، با عناصر یکسانی در ارتباط نمی باشد. در این تحقیق، با استفاده از داده های هواشناسی( حداقل، حداکثر و میانگین رطوبت، حداقل، حداکثر و میانگین دما، ساعت آفتابی و سرعت باد)، که جزء مهم ترین پارامترهای اقلیمی موثّر بر آسایش انسان می باشند و همچنین بر اساس آمار تعداد بیماران قلبی- عروقی و تنفسی شهرستان مهاباد، با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن با خطای 05% و معنی داری در سطح 95%، به بررسی رابطه ی عناصر اقلیمی و تشدید بیماری به تفکیک شهر از روستا پرداخته شد. همچنین با استفاده از شاخص های آسایش اقلیمی، منطقه ی آسایش اقلیمی مهاباد شناسایی و با تعداد بیماران هر ماه مقایسه گردید. نتایج به دست آمده نشان داده است که بیشترین تعداد بیماران در ماههای خارج از محدوده ی آسایش( دی و بهمن) و کمترین تعداد بیماران در ماههای آسایش(خرداد، تیر، شهریور و مهر) بوده اند. بر اساس ضریب همبستگی اسپیر من، همبستگی بیماری و عناصر اقلیمی در ماههای مختلف سال متفاوت می باشد. در شهر و روستا نیز همبستگی با عناصر اقلیمی در ماههای مختلف، متفاوت و در صورت رابطه با عناصر اقلیمی یکسان، میزان همبستگی متفاوت می باشد. در ضمن، نوع رابطه ی مستقیم و معکوس در ماههای مختلف سال و در شهر و روستا، یکسان نیست.