این تحقیق به منظور بررسی تاثیر تخمیر با ماده زمینه جامد روی خصوصیات تغذیه ای و آنزیمی آرد ماهی آنچوی انجام شد. در این تحقیق ماهی آنچوی چرخ شده با 25 درصد آرد گندم مخلوط و سپس با میکروارگانیسم ها (108 سلول در هر میلی لیتر) تلقیح و سپس در دمای 37 درجه سانتی?گراد به مدت 14 روز نگهداری شدند. تخمیر ماهی کیلکا منجر به افزایش میزان رطوبت، پروتئین، اسید چرب آزاد، نینروژن غیر پروتئینی و ph در انتهای دوره تخمیر گردید. میزان خاکستر در پودر ماهی تخمیری دو برابر آن از قبل تخمیر بود. مقدار فیبر و چربی خام در پودر ماهی تخمیری به ترتیب کاهش و افزایش یافت (05/0>p). مقدار تیوباربیتوریک اسید و پراکسید در آرد ماهی تخمیری تلقیح شده با قارچ و مخمر در مقایسه با باکتری کاهش نشان داد. فعالیت آنزیم?های آلفا آمیلاز و پروتئاز اسیدی در مدت 6 روز فرایند تخمیر به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش بافتند. قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین خام در شرایط آزمایشگاهی با مقادیر متفاوت پودر ماهی افزایش نشان دادند به ویژه در مقادیر 5 و 10 درصد پودر ماهی که آنزیم های تولید شده نقش بارزی را داشتند. جایگزینی پودر ماهی تخمیری با پودر ماهی تفاوت معنی-داری را در فاکتورهای رشد و قابلیت هضم ظاهری پروتئین ماهی قزل آلای رنگین کمان نشان داد. ماهیان تغذیه شده با 25 درصد پودر ماهی تخمیری در غذا بهترین فاکتور رشد و قابلیت هضم ظاهری پروتئین را نشان داد. نتایج این مطالعه حاضر نشان داد که آرد ماهی تولیدی به روش تخمیر می تواند به عنوان ماده غذایی مدرن غذای آبزیان در گونه های متنوع آبزیان استفاده گردد.

قابلیت هضم یکی از جنبه های مهم ارزیابی مواد غذایی در گونه های مختلف ماهی است. ضرایب قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، پروتئین خام و انرژی جیره های مورد آزمایش با نسبت 70 درصد جیره پایه به 30 درصد ماده غذایی مورد آزمایش (آرد جو، آرد ذرت و آرد ماهی) در ماهی قزل آلای رنگین کمان oncorhynchus mykiss در قالب یک طرح کاملاً تصادفی در 4 تیمار (جیره پایه، جیره های محتوی آرد جو، آرد ذرت و آرد ماهی) و 6 تکرار مورد آزمایش قرار گرفت. تعداد 500 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان انتخاب و در 24 تانک پلاستیکی (هر تانک محتوی 12 قطعه ماهی) جای گرفتند و پس از یک هفته سازگاری به مدت 3 هفته با جیره های غذایی مورد آزمایش تغذیه شدند. مدفوع ماهی با سیفون کردن از مخزن (سیستم تانک) و کالبد گشایی ماهی جمع آوری شد و از دو نشانگر اکسید کروم و خاکستر نامحلول در اسید استفاده شد. نتایج نشان دادند که تفاوت معنی داری بین ضرایب قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، پروتئین و انرژی جیره های غذایی جمع آوری شده با روش تانک و کالبد گشایی وجود دارد به طوری که ضریب قابلیت هضم ظاهری عناصر مغذی در روش تانک بیشتر از روش دوم بود (05/0p<) همچنین ضرایب قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، پروتئین و انرژی جیره غذایی بین دو نشانگر، اکسید کروم بیشتر از خاکستر نامحلول در اسید بود (05/0p>).