نام پژوهشگر: فاطمه صنیع جهرمی

تاثیر مایع آمنیوتیک (af) بر بازگشت تمایز سلول های اپیتلیوم رنگدانه دار شبکیه (rpe)
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک وزیست فناوری 1389
  فاطمه صنیع جهرمی   زهرا سهیلا سهیلی

هدف: به منظور دستیابی به سلول های پروژنیتوری-عصبی شبکیه، کشت سلول های اپیتلیوم رنگدانه دار شبکیه (rpe) انجام شد و سپس این کشت تحت تاثیر مایع آمنیوتیک انسانی (af) قرار گرفت. روش ها: سلول های rpe جداسازی شده از کره های چشم اجساد انسانی در سنین جنینی تا نوزادی (که بیش از 24 ساعت از زمان مرگ آنها نگذشته بود) از بانک چشم جمهوری اسلامی ایران تهیه شد و در محیط dmem/f12 غنی شده با 10% سرم جنینی گوساله (fbs) کشت شدند. در پاساژهای مشخص، سلول ها تریپسینه شدند و تحت تاثیر محیط حاوی af (گرفته شده از خانم های باردار با سن بارداری حدود ??-?? هفتگی) کشت داده شدند. قدرت تحریک af بر تکثیر و مرگ سلول های rpe در پاساژهای 5-2، با استفاده از تکنیک elisa مورد سنجش قرار گرفت. همچنین بیان هسته ای پروتئین های مارکر پروژنیتوری شبکیه (pax6 , chx10 ) با استفاده از روش ایمونوسیتوشیمی (icc) در سلول های rpe کشت شده در محیط af 30% در مقایسه با محیط های fbs 10% و dmem/f12 بررسی شد. در ادامه، استخراج rna، ساخت cdna و real-time pcr نیز جهت تائید داده های قبلی انجام شد. نتایج: سنجش elisa، افزایش رشد سلول های rpe را در محیط کشت af 30% در مقایسه با محیط بدون af نشان داد، در حالیکه میزان رشد و تقسیم سلول ها در محیط af 30% و محیط fbs 10% تقریبا به یک میزان بود. بررسی های ایمونوسیتوشیمی از مارکرهای پروژنیتوری-عصبی شبکیه نشان داد که پروتئین های پروژنیتوری در سلول های تحت تاثیر محیط af30%، نسبت به سلول های کشت شده در محیط fbs 10% تا ? برابر افزایش یافته اند. بررسی کمی بیان ژن های پروژنیتوری با استفاده از آزمون real-time pcr نیز نتایج قبلی را مورد تائید قرار داد و توانایی af را برای افزایش سلول های پروژنیتوری در کشت rpe به اثبات رساند. نتیجه گیری: داده های ارائه شده در این تحقیق، نشان داد که af توانایی خوبی برای تحریک تکثیر سلول های rpe و جهت دهی آنها به مسیر تولید سلول های پروژنیتوری-عصبی شبکیه دارد. سلول های پروژنیتوری-عصبی شبکیه بدست آمده از این طریق می توانند یک مدل مناسب جهت انجام مطالعات پایه ای و حتی یک منبع سلولی مناسب برای درمان های جایگزینی سلولی در بیماری های شبکیه باشند.