در این پژوهش پیرول به روش الکتروشیمیایی در حضور آنیونclo4- و در دمای oc 5- بر روی الکترود استیل به پلیمر تبدیل شده و با استفاده از یک لایه چسب (پلیمر نارسانا) از سطح الکترود جدا می شود. به این ترتیب یک لایه دوگانه پلی پیرول/ پلیمر نارسانا بدست می آید. مشاهده شد که حرکت مولکولی ایجاد شده در لایه های رسانا در طول فرآیند اکسایش و کاهش الکتروشیمیایی ناشی از ورود و خروج یونهای جبران کننده بار الکتریکی القایی در زنجیره پلیمری (متورم شدن و جمع شدن) به یک حرکت زاویه ای ماکروسکوپی تبدیل می شود. بررسی نمودارهای پتانسیل-زمان نشان داد که با افزایش پتانسیل های آندی یا کاتدی، سرعت حرکت زاویه ای ماکروسکوپی افزایش می یابد. همچنین مشاهده شد که با افزایش پتانسیل بیشتر از mv600 بار الکتریکی مصرفی افزایش می یابد. با بررسی نمودارهای غلظت-زمان مشخص شد که بیشترین سرعت زاویه ای در غلظت 1 مولار naclo4 حاصل می شود. نتایج به دست آمده نشان داد که فرآیند اکسایش بیشتر از فرآیند کاهش تحت تأثیر افزایش غلظت قرار می گیرد. با بررسی نمودارهای چگالی جریان-زمان مشاهده شد که نتایج به دست آمده با درصد خطای کم با مدل نظری ارائه شده توسط اُترو مطابقت می کند. با تشکیل لایه دوگانه پلی پیرول/پلیمر نارسانا در حضور پلی اتلین گلیکول (peg) اثر افزایش peg مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش peg تا % 0/07 سرعت حرکت زاویه ای ماکروسکوپی افزایش می یابد، اما افزایش بیشتر میزان peg موجب کند شدن حرکت زاویه ای خواهد شد. همچنین لایه های مختلف با درصد یکسان peg % 0/07 در زمان های متفاوت تهیه شدند. بررسی ها بر روی آنها نشان داد که بیشترین سرعت مربوط به لایه تهیه شده در مدت زمان 3 ساعت می باشد. از دستگاه میکروسکوپ الکترون پویشی جهت شکل شناسی فیلم های پلیمری استفاده شد. تصاویر به دست آمده نشان دادند که لایه دوگانه بدون pegساختار دانه ای شکل دارد، اما با افزایش درصد peg لایه ها به تدریج ساختار دانه ای شکل خود را از دست داده و یک ساختار یکنواخت و همگن به دست می آورند.