پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر روش تدریس حل مسئله بر پیشرفت تحصیلی شیمی دانش آموزان سال سوم مقطع راهنمایی و مقایسه آن با شیوه تدریس سنتی بر سه متغیر یادگیری، مهارت های حل مسئله و نگرش انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق عبارت بود از کلیه دانش آموزان پسر سال سوم مقطع راهنمایی، درسال تحصیلی 89-88 که براساس آمار اداره آموزش و پرورش منطقه مشهد مرغاب ( استان فارس) به تعداد 294 نفر بودند . نمونه پژوهش از بین دانش آموزان یکی از مدارس راهنمایی پسرانه انتخاب گردید. به دلیل محدودیتهای پژوهشی از نمونه در دسترس که شامل 60 نفر و به صورت دو کلاس 30 نفری در دو گروه آزمایش و کنترل بودند، در اجرای طرح استفاده شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات عبارتند از آزمون های یادگیری، چک لیست مشاهده عملکردی و نگرش که در دو نوبت به صورت پیش آزمون و پس آزمون برگزار گردید.آزمون یادگیری شامل 20 سئوال چهارگزینه ای از فصل اول علوم سال سوم راهنمایی، چک لیست مشاهده شامل 10 مورد و در مقیاس لیکرت و نگرش سنج شامل 20 سئوال بر مبنای مقیاس لیکرت طراحی شده بود. روایی سئوالات توسط چند نفر از معلمان علوم، معلمان شیمی، اساتید شیمی و اساتید علوم تربیتی مورد تائید قرار گرفت. پایایی آزمون ها از طریق آزمون آلفای کرانباخ محاسبه گردید .پایایی آزمون یادگیری 84/0= ?، چک لیست مشاهده(مهارت) 73/0= ? و برای آزمون نگرش برابر 76/0= ? بدست آمد.جهت تحلیل توصیفی داده ها از شاخص هایی نظیر میانگین، انحراف استاندارد و همچنین از آزمون t جهت بررسی معناداری تفاوت گروهها در افزایش یادگیری، مهارت های حل مسئله و نگرش دانش آموزان در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین سبک حل مسئله و شیوه معمولی تدریس در رشد یادگیری، رشد مهارت های حل مسئله و رشد نگرش شیمی دانش آموزان تفاوت معنی داری وجود دارد و تدریس به روش حل مسئله نسبت به روش تدریس سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تأثیر بیشتری دارد.