پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش اضطراب و کاهش قند خون زنان دیابتی نوع 2 انجام گرفت. نمونه این پژوهش را 19 نفر (10 نفر گروه آزمایش و 9 نفر گروه کنترل) زنان 45 -30 سال? مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران تشکیل می دادند که به طور تصادفی انتخاب شدند. از این افراد قبل و بعد از مداخله آزمون اضطراب اسپیلبرگر و تست قندخون هموگلوبین گلیکولیزه گرفته شد و افراد گروه آزمایش 10 جلسه درمان شناختی رفتاری فردی را گذراندند. برای تحلیل نتایج پژوهش از آزمون کوواریانس و اندازه گیری مجدد استفاده شد. نتیجه کلی این پژوهش این بود که درمان شناختی رفتاری بر کاهش اضطراب موثر بود اما در کاهش قند خون در سطح بین گروهی موثر نبود اما در سطح درون گروهی موثر بود.