پژوهش حاضر به منظور بررسی ومقایسه تأثیر اجرای آزمایشگاه مجازی وروش تدریس معمول بر سه متغیردانش، توانش و نگرش فراگیران بوده است. نمونه پژوهش از بین دانش آموزان رشته ریاضی و فیزیک مدارس منطقه 16 انتخاب شدند و موضوع درسی الکتریسیته درنظر گرفته شد. جامعه آماری این تحقیق عبارت بود از کلیه دانش آموزان رشته ریاضی در در نیمسال تحصیلی 88-87 که براساس آمار تعداد 426 نفر بوده وبه دلیل محدودیتهای پژوهشی از نمونه در دسترس که شامل150نفر به صورت 6 دسته تقریبی25نفری در دو گروه آزمایش وگواه بود، در اجرای طرح استفاده شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات عبارتند از آزمون یادگیری ونگرش که در دو نوبت به صورت پیش آزمون وپس آزمون برگزار گردید . جهت تحلیل توصیفی داده ها از شاخصهایی نظیر درصد ،فراوانی ،میانگین وهمچنین از آزمون tجهت بررسی معناداری تفاوت گروهها در افزایش یادگیری، مهارت وبهبود نگرش دانش آموزان وهمچنین معناداری تفاوت نمره یادگیری ونگرش در پیش آزمون وپس آزمون ،استفاده شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که: بین روش تدریس حاضر و معمول در افزایش نگرش دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود دارد؛همچنین شیوه حاضر در بهبود توانش (مهارت حل مساله و مهارت عملی در آزمایشگاه) دانش آموزان پسر دبیرستانها نمونه نسبت به فیزیک وآزمایشگاه3 موثر بوده است.این روش در سطح دانش تفاوت معناداری را نشان نداد .