فلوتین فیلسوف قرن سوم میلادی به گونه ای هستی شناسی باور دارد که از رده های زنجیروار تشکیل یافته است. در بالای این هستی یکتا است که همه چیز است و هرچه هست در اوست ولی او خود فراتر از هستی است و تمامی هستی تصویری از یکتا است. یکتا سرچشمه گوهر دوم است گوهری که در هستی است و هستی با او آغاز می شود. هستی حقیقی در خرد است و خرد از راه دیدن و نگریستن آن را به دست می آورد. پرسشی که این پژوهش در پی پاسخ گفتن بدان است این است که هستی چگونه تصویر یکتا است و خرد چگونه از راه نگریستن به هستی می رسد و آن را دارا می شود. یعنی تصویر در اندیشه فلوتین چه جایگاهی دارد و دیدنی که فلوتین از آن سخن می گوید چگونه دیدنی است؟ و به چه روشی حقیقت را به دست می دهد؟ هدف از انجام این پژوهش بررسی جایگاه تصویر در شناخت شناسی فلوتین است و اینکه آیا می توان این شناخت را در اثر هنری دید و با آن پیوند داد؟ یعنی به وسیله ی بررسی شناختی که از تصویر و با نگریستن به دست می آید به بررسی کارکرد اثر هنری به عنوان یک زمینه شناختی که در پیوند با اندیشه و هستی هنرمند به عنوان آفریننده است بپردازیم. برای انجام این کار ترجمه انگلیسی آرمسترانگ از انئادها پایه بررسی ما بود ولی در ترجمه به فارسی جهت یک دستی متن عبارت ها ترجمه محمدحسن لطفی را به کار می بریم و از تفسیر امیلسون در کتاب «خرد در فلوتین» برای شرح متن انئاد ها بهره می گیریم. ولی بن مایه اصلی باز سخن خود فلوتین است از این رو ناگزیر پی در پی به بیان متن او پرداختیم و سخن او را با متن خود او شرح کردیم، چرا که رویکرد ما تحلیلی است و برای فهم هرگزاره، باید آن را به اجزای ساده همان گزاره تجزیه کنیم. آنچه بدان رسیدیم این بود که تصویر برای فلوتین جایگاهی هستی شناسانه و شناخت شناسانه دارد چرا که هستی خود تصویر است و با نگریستن می توان آن را به تمامی دریافت.