هدف این پژوهش « بررسی میزان رضامندی زناشویی والدین دارای کودکان استثنایی شهرستان ساری و رابطه آن با باورهای دینی و مذهبی و سلامت روان» می باشد که با استفاده از روش توصیفی و ابزار پرسشنامه اجرا شده است. برای اجرای بخش پیمایشی تحقیق از دو پرسشنامه استاندارد شده رضایت زناشویی افروز و پرسشنامه سلامت روان ghq28 استفاده شده است. ضریب آلفای کرونباخ برای سنجش اعتبار پرسشنامه رضامندی زناشویی افروز برابر با 98/0 و برای پرسشنامه سلامت روان ghq28 برابر با 93/0 بدست آمده است . جامعه آماری این پژوهش را والدین دارای کودکان استثنایی شهرستان ساری در سال 1389 تشکیل می دهند که تعداد آنها 429 نفر می باشد که 235 نفر از آنها به عنوان جمعیت نمونه در این تحقیق شرکت کردند.برای آزمون فرضیات تحقیق از آزمون ضریب هم بستگی اسپرمن، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (anova) و آزمون t نمونه های مستقل استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان داد میانگین رضایت زناشویی پاسخگویان برابر با 4/34 ± 9/199 به دست آمده است که نشان دهنده رضایت زناشویی پایین پاسخ گویان این پژوهش است. نتایج مربوط به فرضیات تحقیق نشان داد بین باورهای دینی، سلامت روان و رضامندی زناشویی والدین دارای کودکان استثنایی شهرستان ساری رابطه معنادار وجود دارد. رضامندی زناشویی به میزان معناداری در میان والدین دارای کودکان نابینا کمتر است. والدین دارای کودکان عقب مانده ذهنی به میزان معناداری دارای علائم مرضی بیشتری هستند. با افزایش تعداد فرزندان، رضامندی زناشویی والدین دارای کودکان استثنایی نیز افزایش خواهد یافت.هرچه ترتیب تولد فرزندان استثنایی افزایش یابد احتمالا رضامندی زناشویی والدین کاهش خواهد یافت. اما رابطه بین باورهای دینی و سلامت روان والدین دارای کودکان استثنایی (نابینا، ناشنوا و کم توان ذهنی) شهرستان ساری از نظر معناداری تایید نشده است.