چکیده طی 20 سال اخیر موجی از اصلاحات مدیریتی در میان کشورها رواج یافته است. اصلاحات مدیریتی سعی دارد تا تغییراتی را در ساختار و فرایند سازمان های بخش عمومی ایجاد کند. هدف این تغییرات این است که سازمانهای مذکور بهتر عمل نمایند. سه نوع مختلف از اصلاحات را می توان در بین کشورها مشاهده نمود. نخست نوعی از اصلاحات که بر پایه ملیت بنا نهاده شده و اهداف آن توسط تعدادی از کشورهای دارای ملیت یکسان تعقیب می شود. نوع دوم اصلاحات بین المللی است و پیامد داد و ستدهای بین المللی بین کشورهاست. نوع سوم نیز تلفیقی از نوع دوم و سوم بوده و کشورها سعی بر بومی سازی این اصلاحات دارند. اطلاعات و داده های مقایسه ای که از مطالعات تطبیقی حاصل می شود نتایجی را فراهم می کند که به نوبه خود مقدماتی برای تغییر و میدانی جهت کسب تجربه و خلق ایده و نظر ایجاد می کند. یکی از الزامات اصلاح مدیریت بخش عمومی، اصلاح نظام گزارشگری مالی این بخش است که می تواند زمینه را برای اصلاح سایر خرده نظام های مرتبط با مدیریت بخش عمومی فراهم آورد. پیش شرط اصلاح نظام حسابداری و گزارشگری مالی نیز به نوبه خود مستلزم تاسیس یک ساختار نهادی مناسب برای تدوین ضوابط و مقررات حاکم بر حسابداری و گزارشگری مالی است تا این سیستم بر اساس مبانی نظری به فرایندی قانونمند تبدیل گردد. پژوهش حاضر براساس مدل تحقیق دلفی و استفاده از نظر خبرگان سعی در شناسایی و تعیین یک ساختار نهادی با ترکیبی مناسب برای تدوین مقررات حسابداری بخش عمومی ایران دارد. ساختار نهادی که متکی بر ترکیب بهینه ای از نمایندگان نهادهای مدنی و قانونی ذیربط تا بتواند منافع همه گروههای ذینفع را در نظر گیرد و از تجارب علمی و حرفه ای همه اعضای آن بهره مند گردد. واژه های کلیدی: ساختار سازمان نهادی(institutional structure)، قوانین و مقررات حسابداری (accounting regulations)، استانداردهای حسابداری (accounting standards)، گزارشگری مالی (financial reporting)