پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش جهت گیری مساله، سبک های حل مساله و هیجانات تجربه شده در پیش بینی تغییرات حل مساله اجتماعی دانشجویان انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه تبریز بود که در سال89- 88 مشغول به تحصیل بودند. به این منظور تعداد 400 نفر به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل: پرسشنامه مولفه های حل مساله بین فردی دزوریلا و همکاران، پرسشنامه مهارت حل مساله اجتماعی پیتر هانی و مقیاس عاطفه مثبت و منفی واتسون و همکاران بود. روش های آماری مورد استفاده در این پژوهش تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل واریانس چندگانه بود.نتایج حاصل نشان داد که: جهت گیری های مساله(مثبت و منفی)، سبک های حل مساله(منطقی، تکانشی، اجتنابی) و هیجانات تجربه شده(مثبت و منفی) نقش تفکیکی و ترکیبی موثر در پیش بینی تغییرات حل مساله اجتماعی دارند. همچنین بین جهت گیریهای مساله(مثبت و منفی) و حل مساله اجتماعی رایطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین سبک های حل مساله(منطقی، تکانشی، اجتنابی) و حل مساله اجتماعی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بعلاوه بین هیجانات تجربه شده(مثبت و منفی) و حل مساله اجتماعی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین مساله گشایان کار آمد و ناکارآمد از نظر جهت گیریهای مساله تفاوت معنی داری وجود دارد .بین مساله گشایان کارآمد و ناکارآمد از نظر سبک های حل مساله تفاوت معنی داری وجود دارد. و بین مساله گشایان کارآمد و ناکارآمد از نظر هیجانات تجربه شده تفاوت معنی داری وجود دارد.