نمودار کنترل t2 -هتلینگ، عمومی ترین و محبوب ترین روش چند متغیره ای است که برای بازرسی فرایندهایی با چند مشخصه ی کیفیت به کار می رود، نمودار کنترل t2-هتلینگ تغییرات بزرگ در فرایند را به خوبی آشکار می کند اما در آشکارسازی تغییرات کوچک تا متوسط کارایی مطلوبی ندارد.ً ثابت شده است که طرح کنترل فاصله های زمانی نمونه گیری متغیر (vsi) که در آن طول فاصله ی نمونه گیری نمونه ی بعدی بر مبنای مقدار پیشین آماره ی t2 تعیین می شود، در مقایسه بانمودار t2 کلاسیک در آشکارسازی تغییرات کوچک تا متوسط، کارایی بسیار خوبی دارد. همچنین نشان داده شده که این طرح کنترل از نوع کلاسیک آن اقتصادی تر است. این پایان نامه به بررسی برآمدهای اقتصادی طرح کنترل جدیدی (طرح کنترل vsicl) می پردازد که در آن فاصله ی نمونه گیری h و حد کنترل k بین مقدارهای مینیمم و ماکسیمم تغییر می کند، در حالی که اندازه ی نمونهn در طی زمان، ثابت نگاه داشته می شود. در این پژوهش تابع زیان پیشنهادی کوستا و رحیم (2001)به کار برده شده است. این مدل هزینه ی زنگ خطرهای اشتباه، هزینه ی یافتن و تصحیح انحرافات بادلیل، هزینه ی تولید اقلام خارج از کنترل و هزینه ی نمونه گیری و آزمایش را در بر می گیرد. از آن گذشته، فرض می شود مدت زمانی که فرایند در حالت تحت کنترل باقی می ماند از توزیع نمایی پیروی می کند که اجازه می دهد از رویه ی زنجیر مارکوف برای بسط تابع هزینه استفاده کرد. برای مینیمم کردن تابع هزینه به منظور تعیین مقدارهای بهینه ی پارامترهای مدل از الگوریتم ژنتیک استفاده می شود. در نهایت نمودارهای کنترل t2-vsi و t2-vsicl با توجه به زیان مورد انتظار در واحد زمانی با هم مقایسه می شوند.