چکیده یکی از انواع مالکیت های فکری، مالکیت ادبی و هنری است که «حق مولف» را نیز در برداشته و به دو نوع مادی و معنوی تقسیم می‎شود؛ بعضی از صاحبنظران، حقوق مالکیت فکری را مشروع و در مقابل، عده ای دیگر آن را نامشروع دانسته و هر دو گروه، به منظور اثبات ادعای خود، ادله ای را ابراز می دارند. موافقین حقوق مالکیت فکری بر این عقیده اند که حقوق فکری افراد جزء اموال آن ها به حساب آمده و در نتیجه تعدی و تجاوز به آن، ضمان آور می باشد. نظام حقوقی ایران نیز پدیده های فکری را دارای ارزش و تجاوز به آن ها را موجب مسئولیت می داند؛ البته قانونگذار، حمایت از آثار فکری افراد را منوط به دارا بودن شرایط و ویژگی های خاصی دانسته است. در پایان نامه حاضر، بعد از مطرح نمودن آراء و نظرات مختلف پیرامون مالکیت فکری، ضمانِ تجاوز به حقوق مولفین با ادله فقهی مناسب، در دو مبحثِ مستقل با عنوان های «ضمانت اجرای جزایی» و «ضمانت اجرای مدنی» مورد تحلیل قرار گرفته، سپس چگونگی اضرار به حقوق مولفین بیان می گردد؛ در نهایت شرایط و ویژگی های آثار فکری برای برخورداری از حمایت قانونی و همچنین موارد بهره برداری های مجاز از آفرینش های فکری را بیان می کنیم تا مشخص شود از نظر قانون، هرگونه استفاده از آثار فکری دیگران بدون اذن آن ها، موجب ضمان و مسئولیت نخواهد بود. روش تحقیق در این پایان نامه، از نوع کتابخانه ای است.