گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (egfr) متعلق به خانواده گیرنده های تیروزین کینازی بوده و از دهه 80 به عنوان یک هدف برای درمان سرطان مطرح شده است. تعداد قابل توجهی آنتی بادی های مونوکلونال بر علیه egfr تولید شده اند که یکی از این آنتی بادی ها icr62 می باشد. با توجه به مشکلات آنتی بادی های مونوکلونال –که بیشتر آن ها اساسا موشی هستند- از قبیل هزینه بالا و برهمکنش با سیستم ایمنی، ایمونیزاسیون بر علیه egfr می تواند جایگزین مناسبی برای آنتی بادی های مونوکلونال باشد. در این راستا، قبلا نقشه اپی توپی آنتی بادی مونوکلونال icr62 با استفاده از یک کتابخانه نمایش فاژی پپتیدهای تصادفی تعیین شده است. در تحقیق حاضر، توالی مورد نظر که یک می موتوپ (مقلد اپی توپ) می باشد سنتز شده و به مولکول bsa متصل شد. تمایل پپتید به آنتی بادی مونوکلونال icr62 بررسی و تایید شد. بررسی سرم موش های balb/c ایمن شده با این مولکول در یک آزمون الایزا بر روی egfr تخلیص شده از رده سلولی a431، نشاندهنده حضور آنتی بادی بر علیه egfr تا تیتر 1:2000 بود. این امر در مورد حیوانات ایمن شده با پپتید خالص مشاهده نشد. سرم های مذکور توانایی ممانعت از رشد سلول های بیان کننده egfr (رده سلولیa431) در شرایط in vitro را نداشتند. بنابراین، igg خرگوشی بر علیه پپتید متصل به bsa تولید، تخلیص و تیتر آنتی بادی بر علیه egfr تا 12/5 میکروگرم در میلی لیتر تعیین شد. آنتی بادی های مذکور توانایی ممانعت از رشد رده سلولی a431 را تا میزان 15% داشتند. بنابراین از پپتید به دست آمده می توان به عنوان یک عامل ایمنی زا بر علیه egfr استفاده نمود. این عامل قطعا می تواند سیستم ایمنی را برای تولید آنتی بادی بر علیه egfr تحریک نموده که اثرات مثبت در مهار رشد سلول های بیان کننده egfr داشته و دارای کاربرد در مهار رشد سلول های سرطانی می باشد.