چکیده: وجود یک جامعه ی سالم، وابسته به تشکیل خانواده های پایدار، پویا و با نشاط است.یکی از شرایط محیط ایمنی بخش، وجود یک خانواده مستحکم و صمیمی است؛ به گونه ای که آسایش اعضای خانواده را در پی داشته باشد؛ از طرف دیگر، استحکام خانواده به ازدواج و رابطه ی زناشویی ماهرانه و پایدار بستگی دارد. پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آموزش مهارتهای ارتباط زناشویی بر رضایت زناشویی صورت گرفته است. در این برنامه ی آموزشی، سعی شده است به وسیله آموزش مهارتهای حرف زدن، گوش دادن، حل تعارض و سبکهای ارتباطی به افراد گروه آزمایشی کمک شود تا رضایت بیشتری از زندگی زناشویی کسب کنند.جامعه ی پژوهش شامل زنان تحت حمایت کمیته امداد شهرستان سنندج بود. نمونه ی پژوهش 60 نفر از جامعه ی آماری بود، که به صورت تصادفی انتخاب شدند.از این تعداد، به طور تصادفی 30 نفر در گروه آزمایشی و 30 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه ی رضایت زناشویی enrich (47 سوالی) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر استفاده از روش های آمار توصیفی، از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شده است. تحلیل داده ها نشان می دهد که برنامه ی آموزش مهارتهای ارتباط زناشویی، به طور معنی داری رضایت زناشویی کلی، و مولفه های(رضایت زناشویی، مسایل شخصیتی، ارتباط، حل تعارض، اوقات فراغت، رابطه جنسی، فرزندان و فرزند پروری، خانواده و دوستان و مدیریت مالی) را بهبود بخشیده است. اما بر مولفه های تحریف آرمانی و جهت گیری مذهبی تاثیری نداشته است.در پایان پیشنهادهای کاربردی و پژوهشی ارائه شده است