در این پژوهش، با استفاده از دو پراکنده ساز مختلف (تایرون و دولاپیکس) رفتار رئولوژی، آزمایش ته نشینی و اندازه گیری پتانسیل زتای دوغاب حاوی ysz در دو حالت مختلف ( با و بدون تنظیم ph) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، دوغاب با بهینه ترین درصد پراکنده ساز در phهای مختلف نیز مورد آزمایش های رئولوژی، ته نشینی و پتانسیل زتا قرار گرفت. پایدارترین دوغاب از نظر آزمایش های ته نشینی و رئومتری، دوغاب حاوی 0/8% تایرون در ph حدود 10 است. در ادامه، با بهینه ترین درصد پراکنده ساز (از نظر رفتار رئولوژی و پایداری) با استفاده از نتایج آزمایش های بالا، دوغابی تهیه شد و به وسیله آن پوشش دهی بر روی پایه های nio-ysz ساخته شده( پیش پخت شده در دمای 1050 درجه سانتی گراد و به مدت دو ساعت)، به روش غوطه وری انجام گرفت. بررسی های مختلفی بر روی تاثیر شرایط متفاوت، مانند پایه های اشباع و غیراشباع، سرعت های بیرون کشیدن مختلف و تغییر گرانروی بر روی پوشش های تهیه شده انجام گرفت. در پوشش های تهیه شده در حالت اشباع نسبت به حالت غیراشباع ترک وجود نداشت. هم چنین، با کاهش سرعت بیرون کشیدن پایه های اشباع از درون دوغاب، کاهش در ضخامت و مورفولوژی بهتر پوشش مشاهده شد.

چکیده ندارد.