دادا یک حرکت انقلابی هنری بود که در اعتراض به اندیشه های متداول در اوایل قرن بیستم ایجاد شد. در حقیقت دادا عکس العملی نسبت به تخریب و نابودی حاصل از جنگ جهانی اول بود. ویژگی دادا در کار کردن با اشیا و اتفاقاتی بود که بر حسب اتفاق در کنار یکدیگر قرار می گرفتند و قوانین مربوط به نظم و ترتیب را در پروسه آفرینش هنری تکذیب می کردند. از همین رو است که دادا هنری آنارشیستی و گاه حتی "ضد هنر" نامیده می شود. در این نوشتار به ویژگی های سینمای تجربی دادا و انیمیشن های دادائیستی پرداخته شده، و ضمن برشمردن ویژگی های این آثار به معرفی و تحلیل چند اثر دادائیستی معروف نیز پرداخته است. انیمیشن های دادا برای بیننده بسیار متفاوت و تکان دهنده هستند، تکنیک مورد علاقه دادائیست ها استاپ موشن، به معنای جان بخشی به اشیا است. این تکنیک درست روی مرز خیال و واقعیت حرکت می کند. دادائیست ها به هنر به عنوان سلاحی قدرتمند و تاثیرگذار نگاه می کردند، نه صرفا انعکاسی زیبا از دنیای پیرامون و ایده های انتزاعی. اندیشه های دادا پس از مرگش در 1924، بعدها در سال های1960 در مجموعه آثار پاپ رویت شد و امروز نیز روح دادا در دل هر هنرمندی که به دنبال ابداع ایده های نو وروش های خلاقانه می گردد زنده است.