هدف این پژوهش بررسی رابطه برخی شاخص های فیزیولوژیکی و آنتروپومتریکی با کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی افراد میانسال سالم بود. بدین منظور 146 داوطلب (سن، 10/1±48 سال؛ قد، 3/7±174/4 سانتی متر؛ وزن، 4/3±79/6 کیلوگرم؛ vo2max، 8/1±27/4 میلی لیتر در کیلوگرم در دقیقه) از بین دبیران مرد آموزش و پرورش شهرستان بجنورد که از لحاظ جسمی و روحی در سلامت کامل بودند، در این مطالعه شرکت کردند. کیفیت زندگی آزمودنی ها با استفاده از پرسش نامه استاندارد کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی (36-sf) اندازه گیری شد. اکسیژن مصرفی بیشینه (vo2max)، شاخص توده بدن (bmi)، نسبت محیط کمر به لگن(whr) و غلظت چربی های خون (ldl،hdl، تری گلیسیرید و کلسترول) آزمودنی ها نیز اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری در سطح (0/05≥pمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته های پژوهش نشان داد که کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در هر دو بعد جسمانی و روانی با متغیر vo2max ارتباط مثبت و معنی دار (0/05≥p) و با دیگر متغیرها ارتباط منفی و معنی داری دارد (0/05≥p). با این حال، در مدل تحلیل رگرسیون، فقط متغیرهای vo2max، whr و hdl توانستند در حدود 54 درصد از تغییرات بعد جسمانی را تبیین کنند و در بعد روانی نیز فقط متغیرهای vo2max و whr توانستند در حدود 54 درصد از تغییرات را پیش بینی نمایند (0/05≥p). به طور کلی بر اساس یافته های این پژوهش به نظر می رسد مقادیر دو متغیر vo2max و whr به عنوان دو شاخص غیر تهاجمی می توانند نشانه های موثر و قابل قبولی از کاهش سلامتی جسمانی و روانی فرد و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی باشند.