انتخاب رله ها و اختصاص توان دو عامل موثر در عملکرد شبکه های همراه با مخابرات مشارکتی می باشند. در این تحقیق با کمک ابزار تئوری بازی به تحلیل تاثیر این دو پارامتر اساسی در عملکرد شبکه پرداخته می شود. تئوری بازی علاوه بر تحلیل اتفاق هایی که در شبکه رخ می دهد؛ به بیان راهکارهایی توزیعی برای بهبود بازدهی شبکه نیز می پردازد. ابتدا با کمک مدل بازی ائتلافی، روش هایی برای انتخاب بهترین رله های همکاری کننده در جریان انتقال اطلاعات از گره ی منبع تا پایگاه داده مطرح می گردد. در این روش ها به نحوه ی شکل گیری ائتلافی از رله ها به منظور کاهش مصرف توان ارسالی پرداخته می شود. پس از تشکیل ائتلاف ها، مسئله ی اختصاص توان مابین گره های داخل ائتلاف ها مطرح می گردد. در قسمت دیگر از این پایان نامه به بیان استراتژی های اختصاص توان بهینه در میان اعضای ائتلاف ها به کمک یک مدل بازی غیرمشارکتی پرداخته می شود. . نتایج عددی نشان می دهند که الگوریتم های ارائه شده دارای کاهش قابل توجهی در میزان توان مصرفی در مقایسه با روش های کنترل توان توزیعی موجود می باشند که در منحنی های مربوط به بازدهی توان، بهبودی تا حدود 35 درصد را نسبت به الگوریتم های صرفا غیرمشارکتی شاهد می باشیم.