چکیده: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی گروهی زن محور بر نشانگان پیش از قاعدگی و کیفیت زندگی دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران اهواز است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دختر ساکن خوابگاه های دانشجویی است. نمونه پژوهش به روش در دسترس (از طریق فراخوان) انتخاب شد. 40 نفر از بین 73 نفر دانشجویان دختر که با استفاده از فرم ثبت روزانه شدت مشکلات (drsp) تشخیص نشانگان پیش از قاعدگی دریافت کردنده بودند به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها علاوه بر drsp، پرسشنامه کیفیت زندگی را نیز تکمیل کردند. گروه آزمایش 10 جلسه روان درمانی گروهی زن محور را دریافت کردند. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. سپس گروه درمانی بر روی گروه آزمایش اجرا شد ولی روی گروه کنترل هیچ درمانی صورت نگرفت. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیری (mancova) مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها بیانگر این بود که مداخله مورد استفاده، در کاهش نشانگان پیش از قاعدگی (001/0 > p و27/333(f= و بهبود کیفیت زندگی (001/0 > p و 37/381? f) موثر واقع شده است. پیگیری با فاصله 2 ماهه، سودمندی روان درمانی گروهی زن محور را بر نشانگان پیش از قاعدگی (001/0> p و 20/406? f) و کیفیت زندگی (001/0 > p و 04/160? f) نشان داد.