هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر حل مشکل خانواده و سازگاری زناشویی دانشجویان متأهل دانشگاه است. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی دانشجویان متأهل دانشگاه شهید چمران اهواز می باشد که به فراخوان محقق پاسخ مثبت داده اند و از بین آن ها 40 نفر به صورت تصادفی ساده از بین جامعه ی داوطلب انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس حل مشکل و مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر است. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. ابتدا برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردید، سپس مداخله آزمایشی (آموزش هوش هیجانی) به گروه آزمایشی ارائه گردید و پس از اتمام برنامه آموزشی پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. در این پژوهش برای تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی، روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری به کار بسته شد. نتایج تحلیل نشان داد که آموزش هوش هیجانی باعث افزایش توانایی حل مشکل خانواده و سازگاری زناشویی در دانشجویان متأهل شده است.