در این پژوهش جهت تعیین عوامل موثر بر تقاضای بیمه درمان مکمل در ایران، از الگوهای مبتنی بر داده های پانل (panel data) استفاده شده است. بدین منظور آمار و اطلاعات مربوط به استان های کشور در طی دوره 1387-1380 جمع آوری شده است. نتیجه آزمون هاسمن سازگار بودن تخمین های مبتنی بر مدل رگرسیونی اثرات ثابت (fem) را تأیید می کند. مطابق نتایج حاصله، عمده ترین عوامل تعیین کننده تقاضا برای این شاخه از بیمه، درآمد سرانه، مخارج بهداشتی و درمانی سرانه؛ و نرخ تورم می باشد. کشش درآمدی تابع تقاضا 0.83 برآورد شده است که نشان می دهد بیمه درمان مکمل کالای ضروری محسوب می شود. همچنین کشش تابع تقاضا نسبت به مخارج بهداشتی و تورم به ترتیب 0.1 و 0.23 محاسبه شده که بر کم کشش بودن تقاضای بیمه درمان مکمل نسبت به این دو متغیر دلالت می کند. در واقع افزایش درآمد سرانه نقش اساسی تری در گسترش بیمه های درمان مکمل داشته است.