چکیده این رساله به تحلیل جریان موج نو با محوریت آثار احمدرضا احمدی از ابتدا تا امروز، به عنوان بنیان گذار این جریان می پردازد. فصل اول این رساله به بیان کلیات جریان موج نو، عوامل پیدایی آن، شعرحجم، بیانیه ی شعر حجم، انواع موج نو، ویژگیهای موج نو (ادبی و فکری) و معرفی برخی از شاعران این جریان اختصاص می یابد. در فصل دوم نگارنده برآن شد تا براساس نظریه ی ساختارگرایی به بررسی تقابلهای دو جزئی در اشعار احمدی بپردازد. این تقابلها در سه دسته کلی حضور و غیاب جای می گیرند: 1- بینش نوستالژیک (کودکی/ بزرگسالی، وضعیت مطلوب گذشته/ وضعیت نامطلوب امروز، حضور/عدم حضور خانواده)، 2- مرگ و زندگی، 3- شکوه و شکایت (ارزشها/ ضد ارزشهای شعری گذشته و زمان حال شاعر، ارزشها / ضد ارزشهای اخلاقی، انسانی....) تعداد اشعاری که در شکوه و شکایت جای می گیرند بیش از دیگر تقابلهاست. در فصل سوم نگارنده بر روایت و مشخصاً کانون روایت در اشعار احمدی متمرکز می شود و از دو منظربه کانون روایت در اشعار احمدی می نگرد:1- ارتباط کانون با موضوع روایت 2- ارتباط کانون با راوی.در ارتباط کانون با موضوع روایت ، کانون روایت از نظر فاصله و سرعت،زمان و کانون روایت،کانون و محدوده ی دانش و کانون عینی و ذهنی مورد بررسی قرار می گیرد ودر ارتباط کانون با راوی، کانون روایت متغیر،کانون دید درونی و بیرونی،کانون روایت از نظر مکان راوی و شخص دستوری آن بررسی می شود. در فصل چهارم اشعار این شاعر از دیدگاه فرما لیسم مورد بررسی قرار می گیرد ومفهوم شکل و فرم،نقد جدید و فرما لیسم، فرما لیسم روسی ود ستاورد های فرما لیستها تبیین می شود در انتها پس از نقد فرما لیستی چند نمونه از اشعار شاعر، در مورد چگونگی آشکار سازی صناعت از جمله طرح فر ما لیستی،هزل رسوم نوشتار و تحریف زمان و نمود برجسته سازی در اشعار شاعر که شامل کنار نهادن وزن نیمایی،فردیت شعر و فرم فرما لیستی ـ پست مدرنیستی است، بحث می شود. واژگان کلیدی: موج نو، تقابل های دو جزئی، روایت، فرمایسم و احمد رضا احمدی