نشابور، نشاپور، نیسابور نام شهر نیشابور خراسان است که در زمان شاپور اوّل در قرن سوّم، میلادی بنا شده است. در اوایل حکومت اسلام، نیشابور به اَبَرشهر معروف بوده است. به طور کلی نیشابور قبل از حمله ی مغول، دوران شکوفایی و اوج خود را می گذرانده است. قوم مغول، گنجینه های فرهنگی و اقتصادی نیشابور را سوزاندند. در اوایل قرن حاضر نیشابور به شکل مربع و مستطیل بوده است. در این زمان حصار و باروهای شهر درهم شکسته و دروازه هایش برداشته شد. شهر از سال 1350 هـ. ش دارای طرح جامع شد، بعد از انقلاب اسلامی روند توسعه ی شهر در جنوب، شمال و شمال غربی ادامه می یابد. با توجّه به این پیشینه ی قومی، تاریخی، طبیعی است که این شهر از لحاظ گردشگری از قابلیّت های زیادی برخورداربوده است، امّا پس از تحقیقات فراوان در زمینهء جذب توریسم به این نکته پی می بریم که به دلیل کمبود تسهیلات اقامتی، رفاهی، عدم وجود زیر ساخت های مناسب نظیر جاده های دسترسی و مواصلاتی مناسب و نبود سرمایه گذاری مناسب بخش دولتی و خصوصی و عدم وجود کارشناس متخصص دز زمینهء گردشگری، نیازمند نگاه عمیق به صنعت گردشگری در این دیارکهن هستیم. پایان نامه حاضر به دنبال دسترسی به این هدف است.