مباحثی که در این پژوهش مطرح می گردند، پیشنهاد می کنند که مقوله تعبیرپذیریِ مدل های فازی می تواند در چهارچوب تعبیرپذیریِ سطحِ پایین در سطح مجموعه های فازی و تعبیرپذیریِ سطحِ بالا در سطحِ قواعد فازی در نظر گرفته شود. اهمیت این رده بندی در آن است که راهنمای مفیدی برای مدلسازیِ تعبیرپذیرِ سیستم های فازی پدید می آورد که در نتیجه آن، می توان از سردرگمی بین "تعبیرپذیریِ ایجاد شده توسطِ تنظیمِ توابع عضویت" و "تعبیرپذیریِ به دست آمده از به کارگیری تکنیک های مدلسازیِ شفاف در مدلسازی آماریِ سنتی سیستم ها"، دوری جست. علاوه بر این، در این پژوهش، تکنیک های گوناگون مدل سازی فازیِ تعبیرپذیرِ داده- محور مطرح در ادبیاتِ موضوع را از دو چشم انداز "تعبیرپذیریِ سطحِ پایین" و همچنین "تعبیرپذیریِ سطحِ بالا" مرور خواهیم کرد. نیز بعضی مسائل حل نشده و برخی مسیرهای پرپتانسیل را برای تحقیقات مختلفی که می توان در آینده در راستای آنها ادامه کار داد، ارائه خواهیم نمود.