چکیده: با توسعه ی علم روانشناسی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم و به خصوص پس از انتشار آراء روانشناسان بزرگی چون فروید، آدلر و یونگ ، نویسندگان بسیاری در جهان تلاش کردند تا بر اساس این اندیشه ها به خلق آثار ادبی اقدام کنند و منتقدان زیادی هم بر مبنای اصول روانشناسی به نقد آثار ادبی اقدام نمودند. نقدروانشناختی به بررسی احساسات، اندیشه ها و رفتار شخصیت های داستانی براساس نظریات روانشناسی می پردازد زیرا تصور بر این است که شخصیت های داستان ها نیز همچون هر انسان زنده ای زندگی می کنند و خاطرات و اعمال و افکار خاص خود را دارند و ذهن آنها که مملو از خاطرات و احساسات است می تواند مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. نقد روانشناختی سابقه ای طولانی ندارد؛ بخصوص در ایران که این شیوه پس از صادق هدایت و رمان بوف کور او مورد توجه قرار گرفت. یکی از داستان نویسان معاصر ایرانی که به خلق داستان های ذهنی اقدام نموده و شخصیت های داستانی او از منظر نقد روانشناختی قابل مطالعه هستند عباس معروفی است. در این رساله، شخصیت های سه رمان سال بلوا، پیکر فرهاد و سمفونی مردگان از آثار مطرح او را بررسی کرده ایم و نکات برجسته ی روانی راکه علل رفتار آنها را پایه ریزی می کند، استخراج، بررسی و تحلیل نموده ایم. واژگان کلیدی: نقد روانشناختی، ناخودآگاه، ناخودآگاه جمعی، فردانیت، عباس معروفی