همگام با گسترش ابزار ارتباطی و اطلاعاتی در بازارهای جهانی، بانک ها نیز برای جذب مشتریان بیشتر و ایجاد گسترش و تنوع در خدمات به سرعت خود را با فناوری های ارتباطات همسو کرده اند .آن ها با پیاده‏سازی اصول بانکداری و پول الکترونیکی امکان ارائه خدمات الکترونیکی و تجارت الکترونیکی را فراهم نموده اند و ارزش افزوده ی خدمات خود را نیز افزایش داده اند. از این رو، هدف اصلی در این مطالعه به بررسی تاثیر بانکداری الکترونیکی بر رشد ارزش افزوده خدمات بانکداری ایران اختصاص یافته است. در این راستا، چند فرضیه در خصوص تاثیر گذاری بانکداری الکترونیکی بر رشد ارزش افزوده خدمات بانک های دولتی و خصوصی در بازه زمانی 1381 تا 1386 و با استفاده از مدل های رگرسیونی مبتنی بر داده های پانلی مورد آزمون قرار می گیرند. یافته های تحقیق، بیانگر تاثیر بیشتر بانکداری الکترونیکی در قالب خدماتی چون کارت های الکترونیکی صادره، پایانه های شعب و شعب سوئیفت بر سودآوری بانک های خصوصی و تاثیر ضعیفتر خدمات بانکداری الکترونیکی بر سودآوری بانک های دولتی در ایران است. در بکارگیری برخی خدمات هر دو نوع بانکداری نتوانسته اند از کارائی خدمات الکترونیکی بهره مند شوند. نتایج کمی و کیفی این تحقیق به طور آشکار تاکید بر این واقعیت دارد که ساختار غیر رقابتی و سنتی بانک ها در زمینه ارائه ی خدمات متنوع و با کیفیت الکترونیکی منجر به تاثیر بسیار اندک بانکداری الکترونیکی بر سودآوری آن ها گردیده است. این ضرورت دارد که تغییر ساختاری در مدیریت و سیستم بانکی ایجاد شود.