هدف: شناسایی مکانیسم اثر داروهای مورد استفاده در درمان همه بیماریها از جمله لیشمانیوز احشایی در تایید استفاده ازآن نقش مهمی دارد. اکثر داروهای رایج در درمان لیشمانیا شیمیائی و دارای اثرات جانبی می باشند.هدف از این تحقیق یافتن دوز موثر داروی آرتیمیتر روی سویه لیشمانیا اینفانتوم و مطالعه اثر این دارو روی موش های آلوده به لیشمانیا اینفانتوم می باشد. روش تحقیق: تعیین ic50 دارو روی انگل لیشمانیااینفانتوم باکد بین المللی( (mhom/tn/80/ipi1 106پروماستیگوت در چاهکهای پلیت الایزا قرار داده شد و اثر دارو در غلظت های مختلف g/ml ? 5، 10، 25، 50، 100 مورد ارزیابی قرارگرفت . همچنین درصد آپوپتوز به روش فلوسایتومتری در غلظت های g/ml?, 10، 25، 50، 100 پس از 72 ساعت و با استفاده از کیت anexin v بررسی شد. در بررسی وضعیت موش balb/c در درمان با داروی آرتیمیتر. 45رأس موش انتخاب ودر روز صفر انگل لیشمانیا اینفانتوم به مقدار 107 پر وماستیگوت داخل صفاقی تزریق شد. 12رأس به عنوان کنترل، 24 رأس به عنوان گروه تست که روزانه تحت درمان تزریقی با داروی آرتیمیتر به میزان mg/kg 625 /0 قرارگرفتند و در روزهای 4 ، 8 ، 12 و 16 ،پس از درمان، از هرگروه موش، 6 رأس کشته و کبد و طحال از لحاظ میزان انگل مورد بررسی قرار گرفت. 9 موش انتخاب شده که 6 موش به صورت خوراکی به مدت 3روز هر 6 ساعت با داروی آرتیمیتر به میزان mg/kg 625 / . مورد درمان داروئی قرار گرفتند و 3 رأس به عنوان کنترل ارزیابی شد. یافته ها: ic50 دارو در غلظت ?g/ml25 دارو تعیین شد و پس از 72 ساعت در روش فلوسایتومتری درصد سلول های آپوپتوتیک و نکروتیک و زنده مشخص شد.به غیر از موش های درمان شده در روز 4 ،کاهش میزان انگل در بقیه موارد (تزریقی وخوراکی) در مقایسه با کنترل معنی دار بود. در مقایسه این دو روش درمان ، فرم خوراکی دارو کاهش بیشتری در میزان انگل در کبد و طحال موش های آلوده ، در مقایسه با فرم تزریقی را نشان داد. کلید واژه: لیشمانیا اینفانتوم ، آپوپتوز ، داروی آرتیمیتر، درمان