در بیشتر گونه های درختان میوه کلروز ناشی از کمبود آهن باعث خسارات متعدد اقتصادی می شود. در چند سال اخیر، تکنیک کشت بافت جهت بررسی حساسیت پایه ها به کلروز آهن و مطالعه جنبه های رشد و نموی و مورفولوژیکی مورد استفاده قرار گرفته است. در این مطالعه گیاهچه های درون شیشه ای سه پایه سیب شامل: mm.106، باکاتا و گمی آلماسی در محیط کشت ms(murashing and skoog) حاوی چهار غلظت(0، 9، 18 و 36 میلی گرم بر لیتر) آهن fe-naedta و محیط ms کامل(تیمار شاهد) کشت شده و شاخص کلروز ظاهری برگ، رشد طولی گیاهچه ها، شاخص کلروفیل برگ، سطح برگ، افزایش وزن تر و وزن خشک گیاهچه ها به طور جداگانه بعد از 26 روز از کشت تعیین گردیدند. نتایج نشان داد که سطوح تیمار آهن، شاخص کلروز ظاهری پایه های mm.106 و باکاتا را تحت تاثیر قرار داده و منجر به ظهور علائم کلروز در این دو پایه گردید. پایه گمی آلماسی تا پایان آزمایش هیچ گونه علائم کلروز را از خود نشان نداد. اثر پایه و سطوح تیمار آهن روی رشد طولی گیاهچه ها و شاخص کلروفیل برگ به ترتیب در سطح احتمال 1% و 5% اختلاف معنی دار را نشان داد بطوریکه گیاهچه های پایه mm.106 بیشترین رشد طولی و تیمارهای36 mg/l آهن و ms کامل بیشترین تاثیر را روی این شاخص نشان دادند. گیاهچه های پایه گمی آلماسی بیشترین شاخص کلروفیل و تیمارهای 36 mg/l آهن و ms کامل بیشترین اثر را روی این شاخص از خود نشان دادند. اثر پایه روی سطح برگ و افزایش وزن تر گیاهچه ها در سطح احتمال 5% اختلاف معنی دار را نشان داد ولی سطوح تیمار آهن بر این دو صفت تاثیر معنی داری نشان نداد. نتایج نشان داد که گیاهچه های پایه باکاتا بیشترین سطح برگ و افزایش وزن تر را نسبت به دو پایه دیگر دارد. اثر پایه ها و سطوح تیمار آهن بر روی وزن خشک گیاهچه ها اختلاف معنی داری نشان نداد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که گیاهچه های بدون سیستم ریشه ای سیب در شرایط این ویترو می تواند جهت مطالعه تحمل پایه های سیب به کمبود آهن مورد استفاده قرار گیرد.