همواره یکی از دغدغه های اصلی شهرسازان، کاربری اراضی و برنامه ریزی در مورد این مقوله، بوده و هست. سازگاری کاربریها در این رابطه یکی از مسائل بسیار مهم است که در این راه استفاده از روشهای ارزیابی مناسب به منظور دست یابی به سازگاری بهینه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. نبود داده ها، اطلاعات و طبقه بندی همسان و کامل، یکی از معضلات اساسی در این راه است. طبقه بندی های متفاوت و ناقص هرگز نمی تواند یک شهرساز را به یک برنامه ریزی موفق سوق دهد. بدین منظور تلاشهای بسیاری در جوامع پیشرفته و تا حدودی در کشور در جهت ایجاد سیستمی جامع و همه جانبه صورت پذیرفته است که کامل ترین و بروزترین آنها، سیستم طبقه بندی زمین- مرجع( lbcs) است. این سیستم با لحاظ پنج بعد برای هر قطعه زمین توانسته است دیدی جامع و چندبعدی به مسأله کاربری زمین بخشد. با توجه به لزوم نگاهی چندجانبه بر امر سازگاری کاربریها، باید با استفاده و لحاظ عوامل موثر بر سازگاری و همچنین ابعاد مرتبط با هر قطعه زمین به یک ارزیابی کامل و چندمعیاری دست پیدا کرد. در میان روشهای ارزیابی چندمعیاری، روشahp از مقبولیت زیادی به علت ویژگی های مثبتش برخوردار است. بنابراین با استفاده از این روش و لحاظ عوامل موثر بر سازگاری کاربریها و پنج بعد مورد نظر lbcs به عنوان زیرمعیارها، می توان به یک ارزیابی مطمئن دست پیدا کرد. در نهایت با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیای(gis) می توان امتیازات نهایی(اطلاعات توصیفی) بدست آمده را با قطعات زمینی(اطلاعات مکانی) مرتبط نموده، نقشه و تحلیل نهایی را استخراج نمود. با کنکاش موردی در مورد هر یک از قطعات نامناسب و نسبتاً نامناسب مشخص شده و با لحاظ عوامل(معیارها) و ابعاد(زیر معیارهای) تأثیرگذار می توان به بهسازی سازگاری کاربریها اقدام نمود.

موضوع مورد بحث در پژوهش، ارزیابی فعالیت های نئوتکتونیکی بر اساس شاخص های تکتونیکی و شواهد ژئومورفولوژیکی در حوضه آبریز علی آباد چای هوراند می باشد. هدف تحقیق در این پژوهش این بود که فعالیت های نئوتکتونیکی را بر اساس شاخص های تکتونیکی و شواهد ژئومورفولوژیکی منطقه مشخص کرده و اثبات کند و نسبت فعالیت های نئوتکتونیکی را در بخش های مختلف حوضه نشان دهد. روش تحقیق بدین گونه بود که ابتدا با توجه به ده نوع شاخص تکتونیکی، فعالیت های نئوتکتونیکی در حوضه مشخص شده و از تمام شاخص ها میانگین گرفته شد و پس از اثبات فعالیت تکتونیکی حوضه با توجه به این شاخص ها، اشکال و شواهد ژئومورفولوژیکی حوضه مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفت و با جمع بندی نتایج شاخص ها و شواهد ژئومورفولوژیکی به نتیجه نهایی که وجود و اثبات فعالیت نئوتکتونیکی در حوضه است دست یافت و به همین دلیل، جهت اجرای پژوهش از داده های متعددی مانند نقشه های توپوگرافی و زمین شناسی 1:50000 از حوضه مذکور و عکس های ماهواره ای و نقشه های شیب – گسل- هیدرولوژی – tin-dem و نرم افزار (arcgis) استفاده شد و دستگاه جی پی اس و آلتی متر جهت ارزیابی های میدانی مورد استفاده قرار گرفت و یافته های تحقیق چنین بیان داشت که فعالیت نئوتکتونیکی منطقه بر اساس تقسیم بندی شاخص lat ،50 درصد فعال- 30درصد نیمه فعال و 20 درصد غیر فعال می باشد که اکثر فعالیت های نئوتکتونیکی در امتداد گسل های مهم منطقه مشاهده می گردد و شواهد ژئومورفولوژیکی عبارتند از پرتگاه گسلی- دره های خطی- چشمه های گسلی- تراس های رودخانه ای- مئاندری شدن رودها- آبشارها و تندآبها - اشکال تک شیبی و آینه گسل جوان. طبق سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) پژوهش مذکور به این نتیجه نهایی رسید که فعالیت نئوتکتونیکی حوضه آبریز علی آبادچای، در امتداد سه گسل اصلی و همچنین در اکثر گسل های فرعی حوضه که سیستم هیدرولوژیکی حوضه نیز انطباق کامل با امتداد گسل ها دارد، فعال می باشد و بدین جهت مسئولان و برنامه ریزان بهتر است که شواهد و پدیده های مورفوتکتونیکی موجود در حوضه و اثرات آن را در برنامه ریزی های محلی و منطقه ای خود مدنظر قرار دهند..

چکیده ندارد.