پیر شدن سریع گلچه ها، مهم ترین عامل محدود کننده عمر پس از برداشت کلم بروکلی می باشد. در این پژوهش، اثر غلظت های مختلف پوترسین (put) در به تاخیر انداختن پیری گلچه های دو رقم کلم بروکلی، ’جنرال‘ و ’لیبرتی‘ در ضمن نگهداری طولانی مدت در سردخانه بررسی گردید. گلچه ها با غلظت های 5/0، 1 و 5/1 میلی مولار پوترسین تیمار شدند و از آب مقطر به عنوان شاهد استفاده گردید. پس از تیمار، گلچه ها به سرد خانه با دمای صفر درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90 درصد منتقل گردیدند. صفاتی چون کیفیت ظاهری، کاهش وزن، میزان کلروفیل و کارتنوئید کل، فنل کل، فلاونوئید کل، نوع فلاونوئید ها (کوئرسیتین کل، کاتچین و کلروژنیک اسید)، ظرفیت آنتی-اکسیدانی، غلظت پروتئین، پراکسیده شدن لیپید ها، فعالیت آنزیم های لیپوکسی ژناز (lox)، سوپراکسید دیسموتاز (sod) و پراکسیداز (pod) در پایان 40 روز نگهداری در سردخانه و نیز دو روز اضافی تر در دمای اتاق اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که تیمار با 5/1 میلی مولار put با به تاخیر انداختن تخریب کلروفیل و پیری، کیفیت ظاهری گلچه های بروکلی را در هر دو رقم ’جنرال‘ و ’لیبرتی‘ بهبود بخشیده است. میزان فنل کل و فلاونوئید کل در پایان انبارداری و نیز دو روز اضافی تر در دمای بالا کاهش یافته است، اما تیمار با put مانع کاهش شدید آنها گردیده است. در پایان نگهداری طولانی مدت در سردخانه و زمانی که گلچه ها به دمای بالا منتقل شدند، میزان کوئرسیتین، کاتچین و کلروژنیک اسید کاهش پیدا کرد، اما تیمار با 5/1 میلی مولار put باعث افزایش معنی دار آن در مقایسه با شاهد گردیده است. میزان پروتئین گلچه های بروکلی در طی پیری کاهش یافت، ولی تیمار با put کاهش بیشتر پروتئین را به تاخیر انداخت. کاربرد put مانع افزایش شدید پراکسیده شدن لیپید های غشاء در ضمن نگهداری طولانی مدت در انبار گردیده است. بعلاوه، مانع از افزایش فعالیت آنزیم های pod و lox و حفظ فعالیت بالای آنزیم sod از آغاز پیری زود هنگام گلچه های کلم بروکلی در طی نگهداری طولانی مدت در سردخانه گردیده است.