در این پایان نامه با استفاده از رهیافت ماتریس پراکندگی، رسانندگی را در اتصالات مزوسکوپی بررسی کرده ایم. از فرمول بندی لاندائور – بوتیکر برای محاسبه ی جریان و رسانندگی سیستم ها استفاده کرده ایم. در اتصالات شامل ابررسانا و فرومغناطیس از معادله ی بوگولیوبوف د‍ژن استفاده شده است و فرض کرده ایم که انرژی شبه ذرات نسبت به سطح انرژی فرمی، صفر است. در کل پایان نامه، تقریب دمای صفر را در نظر گرفته ایم و ولتاژ بایاس را در مقایسه با انرژی فرمی، بسیار کوچک در نظر گرفته ایم. حالت های داخل گاف ابررسانایی مورد بررسی قرار گرفته است. برای اتصال ابررسانا به دو حوزه ی فرومغناطیسی که مغناطش ناهمراستا دارند، یک قله ی بیشینه در نمودار رسانندگی بر حسب زاویه ی بین مغناطش ها مشاهده می شود. با افزایش انر‍ژی تبادلی، رسانندگی در سیستم کاهش می یابد و برای همه ی مقادیر زاویه ی بین مغناطش ها، به صفر می رسد. با افزایش انرژی تبادلی در ناحیه ی فرومغناطیسی و همچنین با افزایش طول ناحیه ی فرومغناطیس میانی، قله ی بیشینه در زاویه های کوچکتر اتفاق می افتد.