نخستین کمال خوشنویسی در اسلام در خطی به نام کوفی تجلی یافت که در نیمه دوم قرن دوم به اوج زیبایی در نگارش رسیده است؛ که اولین مرتبه توسط اعراب به کار گرفته شد . به طوری که از نام آن بر می آید از شهر کوفه برخاسته است که به عنوان تنها خط مناسب برای کتابت قرآن پذیرفته شده است .از مهم ترین پژوهش های مورد نیاز حوزه های پژوهشی دانشگاهی در زمینه ی خط کوفی ، درک و تشخیص اهمیت ساختار حروف است .در این بین نسخه های قرآنی به دلیل اهمیت زیادی که در اسلام دارند، قابل تأمل اند . مجموعه این نسخه ها که در موزه های سراسر جهان پراکنده است ؛ هنوز به طور کامل توصیف و تحلیل شایسته خود را پیدا نکرده است . در این پژوهش ضمن بررسی خط کوفی در نسخه های موجود ، دو اصل برای شناخت ساختار حروف مورد توجه قرار گرفته است :سیر تحول خط کوفی در قرآن های قرن( 1 تا 5)2- بررسی ساختار طراحی حروف کوفی.برای دستیابی به این دو اصل بعد از شناسایی و جمع آوری نمونه های خط کوفی در قرآن های موجود در این پنج قرن و تحلیل حروف به کاررفته در آن ،نمونه هایی از هر قرن به ترتیب در جدول های جداگانه بررسی شده و در ادامه نمونه ای بر اساس محور های افقی و عمودی غالب بر هر حرف سنجیده شده است .در خاتمه می توان گفت ای ن خط به دلیل قدرت بیانی در ساختار مستحکم و منسجم خود نوعی تعادل با فضای زمینه برقرار کرده و همین استحکام و قدرت بیانی آن می تواند نمونه و الگوی مناسبی برای طراحان گرافیک در زمینه طراحی حروف جدید باشد و طراحان حروف با بهره گیری از ساختار اصلی خط کوفی و با ترکیبات نوینی از این خط می توانند به ایده های جدیدی در این زمینه دست یابند.