نام پژوهشگر: ژاسمن شاهنظریان

تاثیر آرام سازی بر اضطراب بیماران سکته قلبی بستری در بخش های ویژه قلبی در بینارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال 1372
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تربیت مدرس 1372
  فریبا شرفی   ژاسمن شاهنظریان

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که در سال 1372 در بیمارستان شهید دکتر بهشتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان انجام گرفته است . هدف از ایم مطالعه تعیین تاثیر کاربرد روش آرامسازی از نوع تلقین بر اضطراب بیماران سکته قلبی بستری در بخش های ویژه قلبی می باشد بدین منظور 60 بیمار با تایید تشخیص بیماری انفارکتوس میوکارد و بر اساس مشخصات واحدهای مورد پژوهش انتخاب گردیدند و سپس بطور تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. گروه مورد (آزمون) تحت آموزش روش آرامسازی از نوع تلقین قرار گرفته و گروه شاهد این فاکتور مداخله ای را دریافت نکردند. پرسشنامه حاوی اطلاعات فردی و برگه ثبت علایم حیاتی و تست سنجش اضطراب اسپیل برگر روز دوم بعد از بستری شدن یا روز اول بررسی در هر گروه تکمیل گردید. در گروه آزمون پس از برقراری ارتباط ئ ارائه توضیحات لازم و آموزش آرام سازی نوار صوتی آموزشی آرامسازی در اختیار بیمار گذاشته شده و بیماران سه روز متوالی این روش را اجرا کردند. روز سوم بررسی مجددا در هر گروه علایم حیاتی و تست اضطراب اسپیل برگر تکمیل گردید. سپس یافته های روز اول و سوم بررسی در گروه شاهد و گروه آزمون هر یک جداگانه بررسی شده و سپس بررسی مقایسه ای یافته های روز اول گروه آزمون و شاهد با یکدیگر و همچنین با یافته های روز سوم در دو گروه انجام گردید. میانگین فشار خون سیستولی روز اول گروه آزمون از122 به 112 در روز سوم رسیده است و در گروه شاهد از 118.6 به 117.3 رسیده است آزمون آماری اختلاف معنی داری را با p<0.005 اختلاف معنی دار تغییرات نبض روز اول و سوم را در گروه شاهد و آزمون نشان داد. میانگین تنفس روز اول در گروه آزمون 24.4 بوده که در روز سوم به 23 رسیده است و در گروه شاهد نیز روز اول 22.68 بوده که در روز سوم به 22.7 رسیده است آزمون آماری t با p<0.01 نشان دهنده اختلاف معنی دار آماری در دو گروه می باشد. میانگین اضطراب حالتی روز اول در گروه آزمون 53.7 بوده که در روز سوم به 47.3 رسیده و در گروه شاهد این میانگین از 50 به 49.3 رسیده است . آزمون آماری t اختلاف معنی داری را در میزان اضطراب حالتی با p<0.01 نشان داده است . در ارتباط با میانگین اضطراب صفتی تغییرات این پارامتر در گروه آزمون روز اول 49.9 بوده که در روز سوم به 49.1 رسیده و در گروه شاهد این میانگین روز اول 47 بوده که روز سوم نیز 47 بوده است آزمون آماری اختلاف معنی داری را در میزان اضطراب حالتی در گروه آزمون و شاهد نشان نداده احتمالا اگر این روش به مدت طولانی مورد استفاده قرار گیرد تغییرات اضطراب صفتی نیز در واحدهای پژوهش مشاهده گردد. یافته های پژوهش نشان میدهد که روش آرامسازی از نوع تلقین بطور موثری موجب کاهش اضطرابی حالتی فشار خون سیستولی نبض و تنفس گردیده است .