هدف از اجرای این پژوهش، مقایسه وضعیت اندومورفی، مزومورفی، اکتومورفی در بین ورزشکاران زن و مرد استان مرکزی در 12 رشته ورزشی بود. به همین منظور از بین 20 هزار نفر ورزشکار زن و مرد استان مرکزی(87-86) تعداد 480 نفر (240 زن و 240 مرد) با میانگین (سن= 2/52± 24/26 سال، قد=5/65 ± 176/82 سانتی متر، وزن=8/17± 69/03 کیلوگرم) برای مردان و میانگین (سن=2/31± 21/26 سال، قد=4/45± 163/82 سانتی متر، وزن=7/15± 56/03 کیلوگرم) برای زنان به صورت تصادفی انتخاب و با استفاده از روش هیث-کارتر مورد آزمون قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از آمار توصیفی و همچنین آزمون های: t مستقل، f (تحلیل واریانس) و آزمون تعقیبیlsd استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که بین میانگین گونه پیکری ورزشکاران زن(2/61 ،3/27 ،3/70) و مرد (2/60 ،5/37 ،2/72) تفاوت معنی داری در سطح معنی داری 0/001 وجود دارد، همچنین بین میانگین پراکندگی (sad) گونه پیکری (نسبت به میانگین کلیه رشته ها در هر جنس) ورزشکاران مرد (0/35±0/82) و زن (0/45±0/001) در رشته های ورزشی مختلف تفاوت معنی داری در سطح معنی داری0/001 وجود داشت. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر چنین می توان نتیجه گیری نمود که مردان بیشترین مقدار را در جزء مزومورفی دارند، در حالی که زنان ورزشکار در دو جزء مزومورفی و اندومورفی برتری دارند. همچنین زنان از همگنی بیشتری در رابطه با یک رشته ورزشی خاص برخوردار بودند و این در حالی است که مردان همگنی بیشتری را در رابطه با تمام رشته های ورزشی داشتند.