نام ها واژگان خاصی هستند که توسط فرآیند نامگذاری بر روی پدیده ای خاص قرار داده می شوند. نام شناسی علمی است که به بررسی و شناخت نام ها می پردازد. در نامشناسی دو زمینه ی عمده می توان تشخیص داد: نامشناسی افراد و نامشناسی جای ها. هدف از پژوهش حاضر دستیابی به ماهیت « نامگذاری » در حوزه مدارس دولتی و غیر دولتی در ایران و تحول آن در سه دهه ی اخیر بوده است. بررسی نامگذاری در حوزه ی مدارس از دیدگاه زبانشناسی اجتماعی انجام گرفته است. نامگذاری مانند هر عمل دیگر، در زمینه ی اجتماعی و فرهنگی معینی انجام می شود و از این مولفه ها تاثیر می پذیرد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی می باشد. روش انجام تحقیق، تحلیل محتوا بوده و روش و ابزار گرد آوری اطلاعات، اسنادی - میدانی و با استفاده از چک لیست های محقق ساخته، بوده است. جامعه ی آماری این تحقیق شامل کلیه مدارس دولتی و غیردولتی ایران بوده است و حجم نمونه شامل 17951 مدرسه بوده که به صورت تمام شماری انتخاب شده اند. نتایج این پژوهش نشان داد که : 1- در انتخاب نام مدارس و آموزشگاه های ایران بیشتر از اسامی غیر انسانی استفاده شده است. 2- در انتخاب اسامی انسانی مدارس، گرایش به سمت مشاهیرغیر معاصر است و بیشترین نام ها متعلق به اسامی و القاب خاندان رسول (ص) و کمترین نام ها متعلق به اسامی هنرمندان است. 3- اسامی انسانی مدارس ایران بیشتر از اسامی ملی تاثیر پذیرفته است. 4- در انتخاب اسامی مدارس ایران گرایش به سمت طبیعت گیاهی است. 5- نوع جنسیت مدارس ایران تاثیری در انتخاب نام های انسانی برای مدارس ندارد. 6- بین نوع مدرسه ( دولتی و غیردولتی ) با انتخاب نام های انسانی رابطه وجود دارد.