مدرنیته رویکردی است حاکم بر فرهنگ غرب که از دوره? رنسانس آغاز شد و اکنون دامنه اش به سراسر جهان بسط یافته است. در مدرنیته با فراموش کردن خداوند و وحی، انسان و عقل او محور و معیار همه? جهان قرار می گیرند. از این رو برای انسان مدرن هیچ چیز آنچنان مقدس نیست که بتوان بدون سنجش و داوری دقیق یعنی بدون نقد، آن را پذیرفت. بنابراین نقد به عنوان یکی از مهمترین دستاوردهای مدرنیته، از مدرنیته جداناشدنی است و البته دامنه? این نقد چنان فراگیر است که نهایتاً خود مدرنیته را نیز در بر گرفته است. اندیشمندان برجسته ای وجوه متفاوت مدرنیته را نقد کرده اند. سنت گرایان نیز از جمله منتقدان مدرنیته اند، با این تفاوت که آنها پس از طرح دقیق مبانی مدرنیته و تبیین خطاهای آن، مدرنیته را بر مبنای سنت مورد نقد و انتقاد قرار می دهند. از منظر ایشان سنت، آن چیزی است که همه? آنچه را که انسانی است به حقیقت الهی متصل می گرداند. اما انکار این حقیقت در مدرنیته بحرانی را پدید آورده که همه ی ابعاد زندگی انسان را متأثر ساخته و این اکنون واقعیتی انکار ناپذیر است که هر کس فارغ از هر اندیشه ای به آن اذعان دارد. سنت گرایان بر این باورند که احیای سنت و تجدید حیات معنوی انسان تنها راه پایان بخشیدن به بحران موجود و گذار از مدرنیته است. در این پژوهش می کوشیم پس از طرح مبانی مدرنیته و اصول موضوعه? اندیشه? سنت گرایی، نقد سنت گرایان بر مبانی مدرنیته را مورد بررسی قرار می دهیم.