اگر اهمیت سامانه های دارو رسانی به اندازه تولید داروهای جدید نباشد بدون شک کمتر از آن نیست. امروزه با گسترش دانش و پیشرفت های عمده در زمینه علم مواد و پلیمر امکان تولید سامانه های رهش کنترل شده مختلف مانند سامانه های رهش نگهداشته شده، رهش طولانی شده یا رهش هدفمند بوجود آمده است. یکی از موادی که امروزه کاربرد زیادی در فرآیندهای تولید سامانه های رهش کنترل شده پیدا کرده است موم ها می باشند. این مواد به دلیل نقطه ذوب پایین، ارزان بودن و سهولت فرآیند پذیری گزینه مناسبی برای سامانه های دارو رسانی می باشند. در این پژوهش ترکیبی از دو موم مورد استفاده قرار گرفت که عبارتند از موم زنبور عسل که یک موم حیوانی می باشد و موم کارنوبا که از نوع گیاهی می باشد. در این پژوهش از فرآیند پراکنش مذاب برای تولید ریزذرات حاوی دارو استفاده شد. تعداد پنج پارامتر در مرحله اولیه جهت تعیین پارامترهای موثر بر فرآیند مورد بررسی قرار گرفتند که عبارتند از: نسبت موم زنبور عسل به موم کارنوبا، نسبت دارو به موم، سرعت همزدن، زمان همزدن و مقدار امولسیفایر. در ابتدا از روش طراحی آماری پلاکت- برمن که شامل 14 آزمایش بود استفاده شد. میزان بارگذاری دارو به عنوان پاسخ در نظر گرفته شد که پس از تحلیل آماری نتایج نسبت موم ها، نسبت دارو به موم و سرعت همزدن به عنوان پارامترهای موثر شناخته شدند. در مرحله بعد با استفاده از روش طراحی پاسخ سطح و استفاده از این سه پارامتر به منظور بهینه سازی میزان بارگذاری دارو استفاده شد. تعداد 20 آزمایش در این مرحله انجام شد. مقدار بهینه بارگذاری داروی پس از تحلیل آماری 3606/15% بود که به ازای 24/6 برای نسبت موم زنبور عسل به موم کارنوبا، 67/0 برای نسبت دارو به موم و rpm 679 برای سرعت همزدن بدست خواهد آمد. به منظور بررسی رهایش دارو از اسید هیدروکلریک با 2/1=ph و محیط بافر فسفات با 4/7=ph استفاده شد. نتایج حاصل از مدلسازی پروفیل های رهایش با مدل های رایج، تطابق خوبی با مدل های هیگوچی و پتووینسکی داشت که در مدل پتووینسکی مقدار داروی آزاد شده ناگهانی نیز به حساب می آید. در نهایت به منظور بررسی ساختار سطحی ذرات از میکروسکوپ الکترونی روبشی و ساختار بلوری ذرات از روش گرماسنجی روبشی تفاضلی استفاده شد. همچنین از دستگاه نانوسایزر به منظور اندازه گیری اندازه ذرات در حالت امولسیون استفاده گردید.