روشهای مختلفی برای طراحی در کنار ثروت های باقی مانده از سنت معماری وجود دارد. از مواردی که می تواند بهانه ای برای مطالعه و پژوهش قرار گیرد، آزمون این روشها به منظور آشنایی بیشتر با قابلیات و خصوصیات معماری می باشد. با وجود فاصله زیاد بین معماری آکادمیک ایران با معماری سنتی ما، بررسی این روش ها می تواند کمک شایانی به آشنایی جامعه آکادمیک معماری با ارزش های معماری سنتی داشته باشد. در این مجال با پویشی در یکی از روشهای طراحی به آزمون آن در وادی طراحی معماری پرداخته شده است. این روش با نام روش دیدهای متوالی، به کرات دستمایه مطالعه و طراحی در بافت های شهری و مناظر قرار گرفته است. دیدهای متوالی به عنوان یک روش برای مطالعه و طراحی قابلیت هایی را به دست میدهد و در مقابل کاستی هایی هم دارد. گزارش پیش رو حاصل یادداشت نتایج و مطالعه روند طراحی بر اساس این روش می باشد. خصوصیات معنایی و تکنیک های معماری در قالب فرم و با نمادهای فیزیکی در کنار تلاش برای طراحی بر اساس ادراک انسانی از دست آورد های این پویش است که در قالب گزارش یک تجربه طراحی ارائه می آید. این روش معنا و تکنیک ساخت را همزمان طراحی میکند و به این منظور طراحی براساس مراحل ادراک صورت می پذیرد. گزارش حاضر، بیانی از طراحی به این روش است.