الکترودهای جامد مانند طلا، پلاتین و کربن، به دلیل داشتن خواص برجسته ای نظیر: بازه وسیع پتانسیل الکتروشیمیایی، جریان زمینه کم و شیمی سطح شناخته شده به طور گسترده ای در تجزیه کمی الکتروشیمیایی مورد استفاده قرار گرفته اند. از آنجایی که پاسخ این الکترودها به شدت تابع حالت سطح الکترود می باشد، اصلاح خواص سطح با در نظر گرفتن کاربرد و خواص آن به طور ویژه مورد توجه محققین قرار گرفته است. با اصلاح مناسب سطح الکترودها می توان برخی از مشکلات تجزیه الکتروشیمیایی را مرتفع و از طرف دیگر سامانه های جدیدی طراحی و به کمک آنها ابزارهای حساس و پیشرفته تر تجزیه ای را پایه گذاری نمود. در بین روش های اصلاح سطح، اصلاح سطح الکترودهای طلا به روش خودآرایی بر پایه تک لایه های خودآرا و اصلاح نمودن الکترودهای خمیر کربن بر پایه وارد نمودن یک اصلاحگر به پیکره الکترود خمیر کربن از اهمیت خاصی برخوردارند. در این کار تحقیقاتی الکترودهای خمیر کربن با استفاده از 2،2- ] (1و2–اتان دی ایل بیس (نیتریلواتیلیدین)[-بیس هیدروکینون، 4،3–دی هیدروکسی بنزآلدهید- 4،2–دی نیتروفنیل هیدرازون و نانوذرات zro2 و الکترودهای طلا با استفاده از تک لایه های خودآرای 2- (3،2 دی هیدروکسی فنیل) -3،1 دی تیان و 2-(4،3–دی هیدروکسی فنیل)- 3،1- دی تیالون اصلاح گردیده و رفتار الکتروشیمیایی آنها با استفاده از تکنیک های ولتامتری بررسی گردیده اند. همچنین برخی پارامترهای مهم مربوط به الکترود مانند ثابت سرعت انتقال بار ظاهری و ضریب انتقال برای این الکترودها به دست آورده شدند. در ادامه از این الکترودهای اصلاح شده برای الکتروکاتالیز و اندازه گیری کمی برخی گونه های مهم زیستی مانند اپی نفرین، نوراپی نفرین، دوپامین و لوودوپا استفاده شده است. برای هر گونه نیز برخی پارامترهای مهم تجزیه ای مانند ضریب انتقال، ثابت سرعت کاتالیزی، ضریب انتشار، دامنه خطی غلظت و حد تشخیص توسط تکنیک های الکتروشیمیایی محاسبه گردیده اند. همچنین پتانسیل ردوکس استاندارد برای گونه 2- (3،2 دی هیدروکسی فنیل) -3،1 دی تیان با استفاده از روش های ولتامتری و تئوری محاسبه شده و با یکدیگر مقایسه گردیده اند.