در این پژوهش به منظور تحلیل همدیدی یخبندان های خسارت بار استان آذربایجان شرقی آمار دمای میانگین روزانه شش ایستگاه همدیدی اهر، تبریز، جلفا، سراب، مراغه، میانه، طی دوره ی آماری بیست ساله ( 2009– 1990) بررسی شده و دوره های یخبندان با میانگین دمای روزانه صفر درجه سلسیوس و پایین تر معیین گردید. از میان آنها طولانی ترین، زودرس ترین و دیررس ترین دوره های فراگیر یخبندان در استان آذربایجان شرقی انتخاب شدند. سپس الگوهای همدیدی روزانه ی این دوره ها بررسی شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بیشتر یخبندان های استان از نوع فرارفتی هستند و در دوره سرد سال از آبان ماه تا اردیبهشت ماه اتفاق می افتند. نواحی شرقی و جنوب شرقی و مرکزی استان نسبت به سایر نواحی آن به لحاظ وقوع یخبندان های متوسط و شدید از پتانسیل بالاتری برخوردار می باشند. استقرار ناوه ی تراز 500 هکتوپاسکال در شمال غرب کشور، به هم پیوستن سامانه های پرفشار سیبری و آزورز و جابه جایی سامانه های پرفشار از عرض های بالاتر (از سمت سیبری و اروپای مرکزی) در جهت خلاف عقربه های ساعت به یخبندان های شدید و فراگیر می انجامد و برعکس، قرار گرفتن ناوه ی تراز 500 هکتوپاسکال بر روی کشور، ازهم گسستن سامانه های پرفشار سیبری و آزورز و جابه جایی سامانه های پر فشار از عرض های پایین تر (از سمت دریای مدیترانه) در جهت حرکت عقربه های ساعت به یخبندان های ملایم و نیمه فراگیر منتهی می شود. بیشترین یخبندان های بهاره در استان آذربایجان شرقی تحت تاثیر سامانه ی پرفشاری است که از شمال غرب و غرب اروپا وارد کشور می شود.